Cervus ad fontem Een ijdel maa

Cervus ad fontem








Een ijdel maar snel dier...
(1) Cervus ad fontem stat, quod bibere vult, et in fontis aqua effigiem suam videt. (2) Ramosa laudat cornua sed alta et tenuia crura vituperat. (3) Subito venatorum voces et canum latratum audit et fugit. (4) Canes cervum capere non possunt, nam fera celeriter currere potest.
vervloekt zijn gewei
(5) Silva tum excipit cervum sed cornua in arboris ramis haerent. (6) Ecce, canes iam adsunt et miserum cervum lacerant. (7) Cervus moriens:
‘Nunc demum intellego,’ inquit,
‘crura mea non pulchra sed utilia sunt. (8) Sed cornua, quae laudare soleo, mortis meae causa sunt.’

Resultaten (Nederlands) 1:

Na de fonteinen van Een ijdel Maar Snel dier ... (1) na de fonteinen is zo, omdat hij wil drinken, en hij ziet zijn spiegelbeeld in het water van de fontein. (2), maar de hoornen van het altaar en hield de benen van de vertakte geklede vindt fout. (3) In een moment dat de jager hoort de stemmen en het geblaf van de honden, en vluchtte. (4) De honden zijn niet in staat om het hert, het wilde beest te vangen, voor het snel kan worden uitgevoerd. vervloekt are gewes (5) de takken van de boom in het bos, evenals de ondersteuning van de horens van een hert, maar ze zijn. (6) Zie, nu zijn ze hier, en ellendig, het hert, de honden aan stukken scheuren. (7) Het hert toen hij stervende was: 'Nu begrijp ik eindelijk,' zei hij, 'mijn benen zijn niet mooi, maar ze zijn onderhouden. (8) Echter, de twee horens, die ik gewend ben om te prijzen, zijn de oorzaak van mijn dood. '