Statuo consilio, tamen Psyche adhuc

Statuo consilio, tamen Psyche adhuc dubitat. Festinat, differt, audet, timet, et in eodem corpore odit bestiam, diligit maritum. Vespero iam noctem trahente, sceleris instruit apparatum. Iam nox aderat et maritus venerat Venerisque proeliis victus in altum somnum descenderat.
Tunc Psyche audax lucernam cultrumque profert. Sed cum primum lumine lecti secreta claruerunt, vidit omnium ferarum dulcissimam bestiam: ipsum illum Cupidinem, pulchrum deum, dulcissime dormientem.
Tali vero adspectu territa ferrum quaerit abdere, sed in suo pectore, at ferrum timore tanti facinoris manibus delabitur. Dum divi vultus pulchritudinem tuetur, animum sumit. Videt capitis aurei capillos ambrosiae plenos, cervices lacteas genasque purpureas. In umeris volatilis dei pennae candicant.

Resultaten (Nederlands) 1:

Ik bevestig dat ontwerp, Psyche, is echter nog steeds in twijfel. Hij haast, terwijl het verschilt, waagde hij, hij vreest, en heeft een hekel aan het beest in hetzelfde lichaam, ze houdt van haar man. Ik bracht de avond tekening, de misdaad van apparatuur. Nu, nachtopname, en haar man had Venus geslagen Battles naar beneden in een diepe slaap.
Psyche Dan gedurfde lamp cultrumque aanbiedingen. Maar toen het eerste licht onthulde de geheimen van het bed, zag hij al van de game zoetste beest, het zou zijn Cupido, de god van de schoonheid, zoetste slaap.
In dit aspect, echter probeert om de doodsbange ijzer te verbergen, maar in zijn hart, maar het valt in de handen van een dergelijk misdrijf, de angst van ijzer. Terwijl de schoonheid van de goddelijke gezicht bewakers, vergt moed. Hij ziet een hoofd vol gouden ambrosia haar, roze wangen en de hals melk. Op de vleugels van een vliegende schouder wordt zwart.