hanc metuens cladem tenebrosa sede

hanc metuens cladem tenebrosa sede tyrannus
exierat curruque atrorum vectus equorum 360
ambibat Siculae cautus fundamina terrae.
postquam exploratum satis est loca nulla labare
depositoque metu, videt hunc Erycina vagantem
monte suo residens natumque amplexa volucrem
'arma manusque meae, mea, nate, potentia' dixit, 365
'illa, quibus superas omnes, cape tela, Cupido,
inque dei pectus celeres molire sagittas,
cui triplicis cessit fortuna novissima regni.
tu superos ipsumque Iovem, tu numina ponti
victa domas ipsumque, regit qui numina ponti: 370
Tartara quid cessant? cur non matrisque tuumque
imperium profers? agitur pars tertia mundi,
et tamen in caelo, quae iam patientia nostra est,
spernimur, ac mecum vires minuuntur Amoris.
Pallada nonne vides iaculatricemque Dianam 375
abscessisse mihi? Cereris quoque filia virgo,
si patiemur, erit; nam spes adfectat easdem.
at tu pro socio, si qua est ea gratia, regno
iunge deam patruo.' dixit Venus; ille pharetram
solvit et arbitrio matris de mille sagittis 380
unam seposuit, sed qua nec acutior ulla
nec minus incerta est nec quae magis audiat arcus,
oppositoque genu curvavit flexile cornum
inque cor hamata percussit harundine Ditem.
'"Haud procul Hennaeis lacus est a moenibus altae, 385
nomine Pergus, aquae: non illo plura Caystros
carmina cycnorum labentibus audit in undis.
silva coronat aquas cingens latus omne suisque
frondibus ut velo Phoebeos submovet ictus;
frigora dant rami, Tyrios humus umida flores: 390
perpetuum ver est. quo dum Proserpina luco
ludit et aut violas aut candida lilia carpit,
dumque puellari studio calathosque sinumque
inplet et aequales certat superare legendo,
paene simul visa est dilectaque raptaque Diti: 395
usque adeo est properatus amor. dea territa maesto
et matrem et comites, sed matrem saepius, ore
clamat, et ut summa vestem laniarat ab ora,
collecti flores tunicis cecidere remissis,
tantaque simplicitas puerilibus adfuit annis, 400
haec quoque virgineum movit iactura dolorem.
raptor agit currus et nomine quemque vocando
exhortatur equos, quorum per colla iubasque
excutit obscura tinctas ferrugine habenas,
perque lacus altos et olentia sulphure fertur 405
stagna Palicorum rupta ferventia terra
et qua Bacchiadae, bimari gens orta Corintho,
inter inaequales posuerunt moenia portus

Resultaten (Nederlands) 1:

de schaduw van de troon van de tiran, vrezen deze ramp
had uit de auto die hij reed paarden, 360 rokerige gegaan
Siciliaanse ambibat voorzichtig fundamenten van het systeem van de aarde.
Het is genoeg om geen ruimte na het vinden van de bedoelingen van
het afleggen van de angst, die Venus heeft een roaming ziet dit
opgepakt en omhelsde haar zoon en haar bergen, ging zitten, en de vogels van de
'handen of wapens, maar mijn, mijn zoon, de kracht,' zei hij, , 365
', alles waar je overtreffen alle in, neem je wapens, Cupido,
en in een snelle pijlen hart van die god,
aan wie het viel tot drie maal het uiteindelijke lot van het koninkrijk.
U regel de goden, en dat Jupiter, de goddelijkheid van de brug, u
veroveren en controle, dat de goden van de zee regels: 370
Waarom heeft Tartarus tegenhouden? Waarom niet je moeder en uw
regering en uw eigen? Het derde deel van de wereld,
en toch in de hemel, en die al lijden, wij
veracht, en met de kracht van de liefde is verzwakken.
Pallas en jaagster Diana 375 Heb je niet zien
mij? Ceres 'dochter, een maagd,
als we lijden er; voor de hoop zoekt zijn hetzelfde.
Maar je als vriend, als er sprake is van dezelfde genade, het koninkrijk van de
godin aan haar oom in een positie. ' Dus Venus; Hij trillen
van pijlen 380.000 betaald en hun moeder uit
een opsluiting, maar had geen slimmer niet zien
of meer of minder onzeker horen de boog,
geconfronteerd met zijn knie flexibele vleugel
sloeg de staaf en haakte in het hart van Pluto.
"Niet ver van Henna is een hoge muren , 385
de naam van de Pergus, van het water, niet in het Caystros meer
liederen van zwanen glijden wateren hoort in de golven.
Een houten omcirkelt het water, omringt hen aan alle kanten, en zijn
bladeren fungeren als een sluier, wegnemen Phoebus blaast;
De takken geven, de Tyriers en de vochtige bodem van de bloemen: 390
een eeuwige lente Binnen deze grove Proserpina.
was het spelen, en de witte lelies, of viooltjes,
en terwijl met meisjesachtige voorliefde
om de vullingen te overwinnen, en het streven om gelezen te worden,
de, zag haar, haar gewaardeerde, bijna op hetzelfde moment: 395
in zodanige mate, is liefde Het doodsbang godin triest.
en zijn moeder, en zijn bedrijf, maar de moeder vaker, met de mond
en schreeuwt en als de som van het kledingstuk op de bovenrand,
opknoping neer haar bloemen zelfs gedaald,
zoals was de onschuld van de kindertijd was aanwezig jaar, 400
Ook dit wekte nieuwe verlies van pijn.
ontvoerder vloog zijn wagen, en roept iedere door de naam van
aangedrongen op de paarden, waarvan de nekken en manen
schudden het donker geverfd teugels,
en door de diepe poelen, 405, en de zwavelhoudende
zwembaden Palicorum en koken tot het land
waar de Bacchiadae, een volk geboren uit twee zeeën Korinthe,
een stad van de haven had gebouwd op de ruwe