Apud superos, ad dexteram Athesis r

Apud superos, ad dexteram Athesis ripam, in civitate Verona Transpadane Italie, XVI Kalendas Epistolas tuas «diu multumque perquisitas» atque ubi minime rebar inventas, avidissime perlegi. Audivi multa te dicentem, multa deplorantem, multa variantem, Marce Tulli, et qui iampridem qualis praeceptor aliis fuisses noveram, nunc tandem quis tu tibi esses agnovi. Unum hoc vicissim a vera caritate profectum non iam
consilium sed lamentum audi, ubicumque es, quod unus posterorum, tui nominis amantissimus, non sine lacrimis fundit.

O inquiete semper atque anxie, vel ut verba tua recognoscas , «o praeceps et calamitose senex», Wat wilde je voor jezelf met zoveel hevige inspanningen en verder met rivaliteiten die niets helpen? Ubi et aetati et professioni et fortunae tuae
1conveniens otium reliquisti? Welke valse glans van roem verwikkelde je in oorlogen van jongelingen en roofde jou, gekweld door alle lotgevallen, tot een dood, die een filosoof onwaardig is?

Heu et fraterni consilii immemor et tuorum tot salubrium praeceptorum, ceu nocturnus viator lumen in tenebris gestans, ostendisti secuturis callem, in quo ipse satis
1miserabiliter lapsus es. Omitto Dyonisium, omitto fratrem tuum ac nepotem, omitto, si
placet, ipsum etiam Dolabellam, quos nunc laudibus ad caelum effers, nunc repentinis malidictis laceras: fuerint hec tolerabilia fortasse. Iulium quoque Caesarem praetervehor, cuius spectata clementia ipsa lacessentibus portus erat; Magnum praeterea Pompeium sileo, cum quo iure quodam familiaritatis quidlibet posse
videbare. Sed quis te furor in Antonium impegit?

Amor credo reipublicae, quam funditus iam corruisse fatebaris. Quodsi pura fides, si libertas te trahebat, quid tibi tam familiare cum Augusto? Quid enim Bruto tuo responsurus es ? «Siquidem» inquit, «Octavius tibi placet, non dominum fugisse sed amiciorem dominum quaesisse videberis».

Hoc restabat, infelix, et hoc erat extremum, Cicero, ut huic ipsi tam laudato
malidiceres, qui tibi non dicam malifaceret, sed malifacientibus non obstaret. Doleo vicem tuam, amice, et errorum pudet ac miseret, iamque cum eodem Bruto «his artibus nichil tribuo, quibus te instructissimum fuisse scio». Nimirum quid enim iuvat alios docere, quid ornatissimis verbis semper de virtutibus loqui prodest, si te interim
ipse non audias?

Ah quanto satius fuerat philosopho presertim in tranquillo rure senuisse, de «perpetua illa», ut ipse quodam scribis loco , «non de hac iam exigua vita cogitantem», nullos habuisse fasces, nullis triumphis inhiasse, nullos inflasse tibi animum Catilinas. Sed hec quidem frustra.

Aeternum vale, mi Cicero.

Resultaten (Nederlands) 1:

Onder de goden, op de rechteroever van de Adige, in de stad van Verona Italië voorbij, de brieven van de eerste van uw 16 "lang en moeilijke zoektocht," en vond waar u zou tenminste ik dacht dat je had, meest enthousiast lees het hele boek. Thee over vele dingen, zeggende: Ik heb gehoord, zijn er veel verlies, zijn er vele uiteenlopende, Marcus Tullius, zoals de voorschriften aan anderen, en die is al lang bekend, Wie ben jij, jij, jij bent nu op het einde is. Deze op zijn beurt is een van de echte vooruitgang in de liefde, we zijn nog niet
uit de raad, maar een klaaglied Luister naar me, waar je ook bent, dat een van de nakomelingen, de naam van uw geliefde, niet zonder vele tranen. Oh, is altijd onrustig en angstig, of uw commentaar op de woorden: "O headlong, en in tegenspoed, en een oude man», Wat wilde je for jezelf ontmoet Zoveel hevige inspanningen en verder voldaan rivaliteiten dag Niets Helpen? En het is ook een vak, en fortuinen zijn leeftijd, en links 1conveniens vrije tijd hebben? Welke valse glans van roem verwikkelde je in oorlogen van jongelingen en roofde jou, gekweld deur alle lotgevallen, peuter Een dood, sterven Een filosoof onwaardig is? Oh, en je broer advies, onachtzaam van de vele gezonde leefregels, als een nacht licht in de duisternis, het dragen van reizigers, Shew volg het pad waarop hij gleed 1miserabiliter art. Ik zeg niets van Denis, ik zeg niets van je broer, en zijn kleinzoon, ik weglaat, als je wilt, dat ondanks Dolabella, die je nu ziet wat ze lof aan de hemel, was nu ineens malidictis gek, I: zijn geweest, misschien, dit is aanvaardbaar. Julius Caesar ook het verleden, waarvan clementie wordt als beledigend haven; Had naast een grote Pompey, stil in een soort van intimiteit, met welk recht er iets zou kunnen zijn, als het maar kan. Maar wie zou zijn geworden tegen Antonius struikelde? Ik hou van de staat, die al gevallen flat heeft toegegeven. Maar als puur van het geloof, is de vrijheid van je tot de dood, wat heb je zo vertrouwd met Augustus te worden? Wat is uw antwoord op Brutus? «Inderdaad," zegt hij, "je denkt Octavius ​​het, je lijkt niet uit te zijn gevlucht, maar te hebben keek uit voor." Dit ging, heel jammer, en dit was de laatste, Cicero, zodat aan deze zeer edele en malidiceres, wie is dat niet malifaceret, maar malifacientibus niet in de weg staan. Het spijt me u, mijn vriend, en ik ben beschaamd om medelijden met de fouten te hebben, en nu met dezelfde Brutus, "deze vaardigheden zijn niets, waardoor ik weet dat je zijn ingericht." Natuurlijk, waarom, wat helpt om ook anderen te leren, wat te spreken over de deugden van de winst is altijd de woorden van de volbracht, in de tussentijd, als je weigert om jezelf te horen? Ach, hoeveel beter, vooral in de rust van het land is oud geworden en had een filosoof, van de op een bepaalde plaats geweest "eeuwigdurende," als zichzelf, de schriftgeleerden, «niet van deze al een beetje leven "denken, had geen macht, geen triomfen inhiasse, geen afgevaardigde te letten op Catalina. Maar wie is deze, inderdaad, tevergeefs. Vaarwel voor altijd, mijn lieve Cicero.