Cui, inquit, injuriam facio, dum re

Cui, inquit, injuriam facio, dum retineo mea atque conservo?
Quae, dic mihi, tua sunt? Unde accepta in vitam intulisti? Velut si quis loco in theatro ad spectandum occupato, deinde ingredientes arceat, id sui ipsius proprium ratus, quod ad omnium communem usum proponitur: tales ejusmodi quoque divites sunt. Nam communia praeoccupantes ea ob praeocupationem sibi assumunt. Quod si suae quisque necessitati sublevandae id modo quod satis est caperet, egenti vero relinqueret quod superfluum est, nemo esset dives, pauper nemo.

Resultaten (Nederlands) 1:

Aan wie, zegt hij, ik doe geen kwaad, zolang de details en mijn collega?
En zij, vertel me, het uwe? Vandaar dat het nemen van de levenskracht? Alsof een man in het theater aan de bezetting van de plaats getuige, en vervolgens, om hem te houden van ons, dat is eigen aan zijn eigen, denken dat, voor zover het gebruik van alle gemeenschappelijke wordt voorgesteld, want zulke mannen van dit soort, ook zijn rijk. Voor algemene verhinderde hen rekening te houden met praeocupationem nemen. Maar als alleen die voldoende is om de vermindering van de behoeften van zijn zijn die, aan de armen, echter, dat het zinloos verlaten, niemand rijk hij arm niemand.