Johannes Dei gracia rex Anglie, Dom

Johannes Dei gracia rex Anglie, Dominus Hibernie, dux Normannie, Aquitannie et comes Andegavie, archiepiscopis, episcopis, abbatibus, comitibus, baronibus, justiciariis, forestariis, vicecomitibus, prepositis, ministris et omnibus ballivis et fidelibus suis salutem. Sciatis nos intuitu Dei et pro salute anime nostre et omnium antecessorum et heredum nostrorum ad honorem Dei et exaltacionem sancte Ecclesie, et emendacionem regi nostri, per consilium venerabilium patrum nostrorum, Stephani Cantuariensis archiepsicopi, tocius Anglie primatis et sancte Romane ecclesie cardinalis, Henrici Dublinensis archiepiscopi, Willelmi Londoniensis, Petri Wintoniensis, Joscelini Bathoniensis et Glastoniensis, Hugonis Lincolniensis, Walteri Wygorniensis, Willelmi Coventriensis, et Benedicti Roffensis, episcoporum; magistri Pandulfi domini pape subdiaconi et familiaris, fratris Aymerici magistri milicie Templi in Anglia; et nobilium virorum Willelmi Mariscalli comitis Penbrocie, Willelmi comitis Sarisberie, Willelmi comitis Warennie, Willelmi comitis Arundellie, Alani de Galewey a constabularii Scocie, Warini filii Geroldi, Petri filii Hereberti, Huberti de Burgo senescalli Pictavie, Hugonis de Nevilla, Mathei filii Hereberti, Thome Basset, Alani Basset, Philippi de Albiniaco, Roberti de Roppel., Johannis Mariscalli, Johannis filii Hugonis et aliorum fidelium nostrum.

1. In primis concessisse Deo et hac presenti carta nostra confirmasse, pro nobis et heredibus nostris in perpetuum quod Anglicana ecclesia libera sit, et habeat jura sua integra, et libertates suas illesas; et ita volumus observari; quod apparet ex eo quod libertatem electionum, que maxima et magis necessaria reputatur Ecclesie Anglicane, mera et spontanea voluntate, ante discordiam inter nos et barones nostros motam, concessimus et carta nostra [illa carta data 21É novembris anno Domini 1214; confirmatio papae Innocentii tertii 30É martii anno Domini 1215] confirmavimus, et eam obtinuimus a domino papa Innocentio tercio confirmari; quam et nos observabimus et ab heredibus nostris in perpetuum bona fide volumus observari. Concessimus eciam omnibus liberis hominibus regni nostri, pro nobis et heredibus nostri in perpetuum, omnes libertates subscriptas, habendas et tenendas eis et heredibus suis, de nobis et heredibus nostris.

2. Si quis comitum vel baronum nostrorum, sive aliorum tenencium de nobis in capite per servicium militare, mortuus fuerit, et cum decesserit heres suus plene etatis fuerit et relevium debeat, habeat hereditatem suam per antiquum relevium; scilicet heres vel heredes comitis de baronia comitis integra per centum libras; heres vel heredes baronis de baronia per centum libras (sic); heres vel heredes militis de feodo militis integro per centum solidos ad plus; et qui minus debuerit minus det secundum antiquam consuetudinem feodorum.

3. Si autem heres alicujus talium fuerit infra etatem et fuerit in custodia, cum ad etatem pervenerit, habeat hereditatem suam sine relevio et sine fine.

4. Custos terre hujusmodi heredis qui infra etatem fuerit, non capiat de terra heredis nisi racionabiles exitus, et racionabiles consuetudines, et racionabilia servicia, et hoc sine destructione et vasto hominum vel rerum; et si nos commiserimus custodiam alicujus talis terre vicecomiti vel alicui alii qui de exitibus illius nobis respondere debeat, et ille destructionem de custodia fecerit vel vastum, nos ab illo capiemus emendam, et terra committatur duobus legalibus et discretis hominibus de feodo illo, qui de exitibus respondeant nobis vel ei cui eos assignaverimus; et si dederimus vel vendiderimus alicui custodiam alicujus talis terre, et ille destructionem inde fecerit vel vastum, amittat ipsam custodiam, et tradatur duobus legalibus et discretis hominibus de feodo illo qui similiter nobis respondeant sicut predictum est.

5. Custos autem, quamdiu custodiam terre habuerit, sustentet domos, parcos, vivaria, stagna, molendina, et cetera ad terram illam pertinencia, de exitibus terre ejusdem; et reddat heredi, cum ad plenam etatem pervenerit, terram suam totam instauratam de carucis et waynagiis, secundum quod tempus waynagii exiget et exitus terre racionabiliter poterunt sustinere.

6. Heredes maritentur absque disparagacione, ita tamen quod, antequam contrahatur matrimonium, ostendatur propinquis de consanguinitate ipsius heredis.

7. Vidua post mortem mariti sui statim et sine difficultate habeat maritagium et hereditatem suam, nec aliquid det pro dote sua, vel pro maritagio suo, vel hereditate sua, quam hereditatem maritus suus et ipsa tenuerint dit obitus ipsius mariti, et maneat in domo mariti sui per quadraginta dies post mortem ipsius, infra quos assignetur ei dos sua.

8. Nulla vidua distringatur ad se maritandum, dum voluerit vivere sine marito, ita tamen quod securitatem faciat quod se non maritabit sine assensu nostro, si de nobis tenuerit, vel sine assensu domini sui de quo tenuerit, si de alio tenuerit.

9. Nec nos nec ballivi nostri seisiemus terram aliquam nec redditum pro debito aliquo, quamdiu catalla debitoris sufficiunt ad debitum reddendum; nec plegii ipsius debitoris distringantur quamdiu ipse capitalis debitor sufficit ad solucionem debiti; et si capitalis debitor defecerit in solucione debiti, non habens unde solvat, plegii respondeant de debito; et, si voluerint, habeant terras et redditus debitoris, donec sit eis satisfactum de debito quod ante pro eo solverint, nisi capitalis debitor monstraverit se esse quietum inde versus eosdem plegios.

10. Si quis mutuo ceperit aliquid a Judeis, plus vel minus, et moriatur antequam debitum illud solvatur, debitum non usuret quamdiu heres fuerit infra etatem, de quocumque teneat; et si debitum illud inciderit in manus nostras, nos non capiemus nisi catallum contentum in carta.

11. Et si quis moriatur, et debitum debeat Judeis, uxor ejus habeat dotem suam, et nichil reddat de debito illo; et si liberi ipsius defuncti qui fuerint infra etatem remanserint, provideantur eis necessaria secundum tenementum quod fuerit defuncti, et de residuo solvatur debitum, salvo servicio dominorum; simili modo fiat de debitis que debentur aliis quam Judeis.

12. Nullum scutagium vel auxilium ponatur in regno nostro, nisi per commune consilium regni nostri, nisi ad corpus nostrum redimendum, et primogenitum filium nostrum militem faciendum, et ad filiam nostram primogenitam semel maritandam, et ad hec non fiat nisi racionabile auxilium; simili modo fiat de auxiliis de civitate London.

13. Et civitas London. habeat omnes antiquas libertates et liberas consuetudines suas, tam per terras, quam per aquas. Preterea volumus et concedimus quod omnes alie civitates, et burgi, et ville, et portus, habeant omnes libertates et liberas consuetudines suas.

14. Et ad habendum commune consilium regni de auxilio assidendo aliter quam in tribus casibus predictis, vel de scutagio assidendo, summoneri faciemus archiepiscopos, episcopos, abbates, comites, et majores barones sigillatim per litteras nostras; et preterea faciemus summoneri in generali per vicecomites et ballivos nostros omnes illos qui de nobis tenent in capite ad certum diem, scilicet ad terminum quadraginta dierum ad minus, et ad certum locum; et in omnibus litteris illius summonicionis causam summonicionis exprimemus; et sic facta summonicione negocium ad diem assignatum procedat secundum consilium illorum qui presentes fuerint, quamvis non omnes summoniti venerint.

15. Nos non concedemus de cetero alicui quod capiat auxilium de liberis hominibus suis, nisi ad corpus suum redimendum, et ad faciendum primogenitum filium suum militem, et ad primogenitam filiam suam semel maritandam, et ad hec non fiat nisi racionabile auxilium.

16. Nullus distringatur ad faciendum majus servicium de feodo militis, nec de alio libero tenemento, quam inde debetur.

17. Communia placita non sequantur curiam nostram, set teneantur in aliquo loco certo.

18. Recogniciones de nova disseisina, de morte antecessoris, et de ultima presentacione, non capiantur nisi in suis comitatibus et hoc modo : nos, vel si extra regnum fuerimus, capitalis justiciarius noster, mittemus duos justiciarios per unum quemque comitatum per quatuor vices in anno, qui, cum quatuor militibus cujuslibet comitatus electis per comitatum, capiant in comitatu et in die et loco comitatus assisas predictas.

19. Et si in die comitatus assise predicte capi non possint, tot milites et libere tenentes remaneant de illis qui interfuerint comitatui die illo, per quos possint judicia sufficenter fieri, secundum quod negocium fuerit majus vel minus.

20. Liber homo non amercietur pro parvo delicto, nisi secundum modum delicti; et pro magno delicto amercietur secundum magnitudinem delicti, salvo contenemento suo; et mercator eodem modo, salva mercandisa sua; et villanus eodem modo amercietur salvo waynagio suo, si inciderint in misericordiam nostram; et nulla predictarum misericordiarum ponatur, nisi per sacramentum proborum hominum de visneto.

21. Comites et barones non amercientur nisi per pares suos, et non nisi secundum modum delicti.

22. Nullus clericus amercietur de laico tenemento suo, nisi secundum modum aliorum predictorum, et non secundum quantitatem beneficii sui ecclesiastici.

23. Nec villa nec homo distringatur facere pontes ad riparias, nisi qui ab antiquo et de jure facere debent.

24. Nullus vicecomes, constabularius, coronatores, vel alii ballivi nostri, teneant placita corone nostre.

25. Omnes comitatus, hundredi, wapentakii, et trethingi' sint ad antiquas firmas absque ullo incremento, exceptis dominicis maneriis nostris.

26. Si aliquis tenens de nobis laicum feodum moriatur, et vicecomes vel ballivus noster ostendat litteras nostras patentes de summonicione nostra de debito quod defunctus nobis debuit, liceat vicecomiti vel ballivo nostro attachiare et imbreviare catalla defuncti inventa in laico feodo, ad valenciam illius debiti, per visum legalium hominum, ita tamen quod nichil inde amoveatur, donec per

Resultaten (Nederlands) 1:

John, bij de gratie Gods, koning van Engeland, Heer van Ierland, hertog van Normandië en Aquitanië, en graaf van Anjou, de aartsbisschoppen, bisschoppen, abten, graven, baronnen, rechters, boswachters, sheriffs, stewards, knechten, en aan al zijn deurwaarders en trouwe onderdanen, groet. Weet dat, gelet op God en voor het heil van onze ziel en die van al onze voorouders en erfgenamen, en tot de eer van God en de verheerlijking van de heilige Kerk, en voor de hervorming van ons rijk, door advies van onze eerbiedwaardige vaders, Stephen, aartsbisschop van Canterbury, primaat van Engeland, en kardinaal van de heilige Roomse Kerk, Henry aartsbisschop van Dublin Willem van Londen, Peter van Winchester, Jocelyn van Bath en Glastonbury, Hugh bisschop van Lincoln, Walter van Worcester, Willem van Coventry, Benedictus van Rochester, bisschoppen; Meester Pandulf subdiaken en lid van de Heer Paus, van broer Aymeric meester van de Tempeliers in Engeland, en de illustere mannen William Marshal, Graaf van Pembroke, van Willem, graaf van Salisbury, van William, Graaf van Warren, van Willem graaf van Arundel, Alan van Galloway veldwachter met Schotland, Warin Fitz Gerald, Peter, de zoon van Herbert, Hubert de Burgh, hofmeester van Poitou, Hugh de Neville, Matthew Fitz Herbert voor Thomas basset, Alan Basset, Philip d'Aubigny, Robert van Roppesley., John Marshal, John Fitz Hugh, en anderen van de gelovigen, onze Heer. 1. In de eerste plaats toegekend aan God, en door deze bevestigd onze huidige charter voor ons en onze erfgenamen voor altijd dat het Engels kerk zal kosteloos zijn, en zij zullen haar rechten hele hebben en haar vrijheden ongeschonden; en dus waargenomen; hetgeen blijkt uit dit dat de vrijheid van de verkiezingen, die de meeste belangrijke en zeer essentieel om het Engels Kerk wordt gerekend, van onze pure en ongedwongen wil, voordat de ruzie ontstond tussen ons en onze baronnen, we verleend en bevestigd [door het charter van de 21e november anno Domini 1214; 30e van de derde van maart in het jaar van de Heer Paus Innocentius, de bevestiging van 1215] bevestigen en te hebben verkregen van de Heer Paus Innocentius III; en dit zullen we waarnemen, en ons verlangen te goeder trouw te worden nageleefd door onze erfgenamen in de eeuwigheid. We hebben ook alle vrije mannen van ons koninkrijk, voor ons en onze erfgenamen verleend voor altijd, alle gegarandeerde vrijheden, te worden gehouden en die bij hen en hun erfgenamen, van ons en onze erfgenamen voor altijd. 2. Als een van onze graven en baronnen, of anderen die van ons in chief door militaire dienst zal zijn gestorven, en bij zijn dood zijn erfgenaam zijn van huwbare leeftijd en danken opluchting zal hij zijn erfenis hebben door de oude verlichting, namelijk de erfgenaam of erfgenamen van een graaf voor een hele baronie van een graaf een £ 100; de erfgenaam of de erfgenamen van een baron voor een £ 100 (ja); de erfgenaam of erfgenamen van het honorarium van een ridder voor een geheel door middel van een 100 shilling, hooguit en hij die minder schuldig moet minder geven volgens de oude gewoonte van de vergoedingen. 3. Indien echter de erfgenaam van een dergelijke onder de leeftijd en een afdeling, als hij meerderjarig wordt, zal hij zijn erfenis te hebben zonder verlichting en zonder boete. 4. De bewaker van het land van een erfgenaam die is dus onder de leeftijd, neemt uit het land van de erfgenaam niets, maar redelijke opbrengst, redelijke douane, en redelijk diensten en dat zonder vernietiging of afval van mensen of goederen; en als we de voogdij van een dergelijk land aan een sheriff, of aan een ander die verantwoordelijk is aan ons voor haar problemen hebben begaan, en hij heeft de vernietiging of afval van wat hij, zullen we hem weer goed gemaakt, en het land zal worden vastgelegd op twee wettige en discrete mannen van die leengoed, die verantwoording verschuldigd is aan ons of aan hem aan wie wij hen zal toewijzen; en als we hebben gegeven of verkocht de voogdij van een dergelijk land voor iedereen en hij heeft daarin zijn gemaakt vernietiging of afval, zal hij verliezen dat curatele, en het zal worden overgedragen aan twee wettige en discrete mannen van die leengoed, die op dezelfde wijze verantwoording voor ons zal zijn als is voornoemde. 5. De voogd, bovendien, zolang de voogdij van het land, zal hij de huizen, parken, vis conserven, vijvers, molens en andere zaken die betrekking hebben op het land, uit de thema's van het zelfde land te handhaven; en hij zal herstellen naar de erfgenaam, toen hij tot volle leeftijd, al zijn land, gevuld met ploeg teams en dergelijke werktuigen van de veehouderij, naarmate het seizoen van veeteelt eist, en de problemen van het land redelijkerwijs kan dragen. 6. Erfgenamen zal getrouwd worden zonder vernedering, maar toch zo dat voor het huwelijk vindt plaats de dichtstbijzijnde in het bloed om die erfgenaam wordt de mededeling te hebben. 7. Een weduwe, na de dood van haar man, wordt onmiddellijk en zonder moeite hebben haar huwelijk deel en erfenis, noch mag ze iets te geven voor haar bruidsschat, of voor haar huwelijk portie, of voor de erfenis die haar man en ze hield op de dag van de dood van die man, en zij in het huis van haar man mag blijven, wordt uitgevoerd door middel van veertig dagen na zijn dood, binnen welke tijd haar bruidsschat moet worden ingedeeld in hun eigen land. 8. Geen weduwe worden gedwongen om te trouwen, zolang zij verkiest om te leven zonder man, met dien verstande dat zij geeft zekerheid niet te trouwen zonder onze toestemming, indien zij in het bezit van ons, of zonder toestemming van de heer van wie ze houdt, indien zij in het bezit van een ander. 9. Noch wij, noch onze deurwaarders zal geen land in beslag te nemen of te huren voor een schuld, zolang de roerende zaken van de schuldenaar toereikend zijn om de schuld terug te betalen; noch mag de zekerheden van de schuldenaar zolang de hoofdschuldenaar is zelf in staat om de schuld te betalen worden in beslag; en als de hoofdschuldenaar niet in slaagt om de schuld te betalen, die niets waarmee om het te betalen, dan is de gevraagde zekerheden zal instaan ​​voor de schulden; en, indien zij dit wensen, het land en de huren van de schuldenaar, totdat ze worden vergoed voor de schuld die ze hebben betaald voor hem, tenzij de hoofdschuldenaar bewijs dat hij wordt ontslagen daarvan tegen genoemde zekerheden kan laten zien. 10. Als iemand die heeft geleend Joden geen som, groot of klein, sterven voordat die lening worden afgelost, zal de schuld geen rente, terwijl de erfgenaam onder de leeftijd, van wie hij kan houden; en als de schuld in onze handen vallen, zullen we niet iets aan te nemen, behalve de hoofdsom die in de band. 11. En als iemand sterft schatplichtig aan de Joden, zal zijn vrouw haar bruidsschat te hebben en betaalt niets van die schuld; en eventuele kinderen van de overledene worden gelaten onder leeftijd, benodigdheden voor hen voorzien in overeenstemming met het houden van de overledene, en de schuld wordt betaald uit het residu, het reserveren van de dienst der heren; vorderingen van anderen dan Joden worden behandeld op dezelfde wijze. 12. Geen scutage of steun is op ons koninkrijk worden opgelegd, tenzij in onderlinge raadsman van ons koninkrijk, behalve voor vrijkopen onze persoon, en onze oudste zoon van een ridder, en voor een keer trouwen onze oudste dochter, en elk van deze gelegenheden er worden alleen geheven een redelijke hulp, Op dezelfde manier zal gedaan worden inzake de steun van de stad Londen. 13. De stad Londen. hebben al zijn oude vrijheden en vrije douane, evenals over land als over water. Verder zullen wij en kennen dat alle andere steden, gemeenten, steden en havens wordt al hun vrijheden en de vrije douane. 14. En voor het verkrijgen van de gemeenschappelijke raad van het koninkrijk over de beoordeling van een steun in de drie gevallen voornoemde, of van een scutage, zullen we ervoor zorgen dat de aartsbisschoppen, bisschoppen, abten, graven, en een grotere baronnen, afzonderlijk door onze brieven; en wij zullen bovendien leiden tot het algemeen worden opgeroepen, door middel van onze sheriffs en deurwaarders, en anderen die in het bezit van ons in chief, voor een vaste datum, dat wil zeggen, tot een gevangenisstraf van ten minste veertig dagen, en op een vaste plaats; en in alle letters van een dergelijke dagvaarding zullen we de oorzaak van de dagvaarding te specificeren en de dagvaarding is dus gemaakt, het bedrijf zal verder gaan op de afgesproken dag, naar de raad van zoals aanwezig zijn, hoewel niet iedereen die werden opgeroepen zijn gekomen. 15. We zullen niet voor de toekomst subsidie ​​aan iedereen licentie om met steun uit eigen vrije huurders nemen, behalve om losgeld zijn persoon, aan zijn oudste zoon maken een ridder, en een keer naar zijn oudste dochter te trouwen, en deze slechts een redelijke steun wordt geheven. 16. Niemand zal worden in beslag voor de uitvoering van grotere dienst voor vergoeding van een ridder, of voor enige andere gratis huurkazerne, dan is het gevolg van het. 17. Gemeenschappelijke middelen zullen niet volgen onze rechter, maar zal worden gehouden in een aantal vaste plaats. 18. Lijkschouwingen van nieuwe disseisin, van mort d'voorouder, en de uiteindelijke presentment mag niet elders worden gehouden dan in hun eigen provincie rechtbanken, en op deze manier: Wij, of, indien uit het rijk, onze belangrijkste rechtvaardigheid, zullen twee rechters te sturen via elke provincie vier keer per jaar, die , samen met vier ridders van elk door de provincie gekozen provincie, zei assisen in de county court, op de dag en op de plaats van bijeenkomst van dat gerecht. 19. En als de genoemde assisen niet kan worden genomen op de dag van de provincie, blijven er van de ridders en bezitters, die op het provinciaal hof op die dag maar liefst voldoende maken van beslissingen kan zijn aanwezig waren, naarmate de zaken meer of minder. 20. Een vrij man zal worden beboet voor een lichte overtreding, tenzij in overeenstemming met de mate van het strafbare feit; en voor een ernstig vergrijp zal hij worden beboet, volgens de ernst van de overtreding, van zijn levensonderhoud en een handelaar op dezelfde manier, het redden van zijn koopwaar; en een horige worden gespaard door hem tijdens dezelfde manier, als ze zijn gevallen in onze barmhartigheid: Geen van deze boetes worden opgelegd, behalve door de eed van eerlijke mensen van de buurt. 21. Graven en baronnen worden beboet alleen door hun gelijken, en niet alleen op basis van de mate van het strafbare feit. 22. Een klerk zal zijn lay houden beboet worden, behalve op de wijze van de andere genoemde en niet op basis van het bedrag van zijn kerkelijke beneficie. 23. Geen dorp of persoon zal worden gedwongen om bruggen te maken op rivieroevers, behalve degenen die van oudsher werden wettelijk verplicht om dat te doen. 24. Geen sheriff, veldwachter, lijkschouwers, of anderen van onze deurwaarders, zullen middelen van onze Crown houden. 25. Alle gemeentes, honderden, wapentakes, en het geven van tienden wordt overgelaten aan het oude huurprijzen, en zonder enige extra betaling, behalve onze demesne landhuizen. 26. Si aliquis tenens de nobis laicum feodum moriatur, et vicecomes vel ballivus noster ostendat litteras nostras patentes de summonicione nostra de debito quod defunctus nobis debuit, liceat vicecomiti vel ballivo nostro attachiare et imbreviare catalla defuncti inventa in laico feodo, ad valenciam illius debiti, per visum wet-waardige mannen, met dien verstande dat helemaal niets van daar verwijderd worden totdat, door de