Aeneïs I, 223 - 253De profetie van

Aeneïs I, 223 - 253
De profetie van Iupiter
223
Et iam finis erat, cum Iuppiter aethere summo
despiciens mare velivolum terrasque iacentes
225
litoraque et latos populos, sic vertice caeli
constitit et Libyae defixit lumina regnis.
Atque illum tales iactantem pectore curas
tristior et lacrimis oculos suffusa nitentes
adloquitur Venus: 'O qui res hominumque deumque
230
aeternis regis imperiis et fulmine terres,
quid meus Aeneas in te committere tantum,
quid Troes potuere, quibus tot funera passis
cunctus ob Italiam terrarum clauditur orbis?
Certe hinc Romanos olim volventibus annis,
235
hinc fore ductores, revocato a sanguine Teucri,
qui mare, qui terras omnes dicione tenerent,
pollicitus. Quae te, genitor, sententia vertit?
Hoc equidem occasum Troiae tristesque ruinas
solabar fatis contraria fata rependens;
240
nunc eadem fortuna viros tot casibus actos
insequitur. Quem das finem, rex magne, laborum?
Antenor potuit mediis elapsus Achivis
Illyricos penetrare sinus atque intima tutus
regna Liburnorum et fontem superare Timavi,
1
245
unde per ora novem vasto cum murmure montis
it mare proruptum et pelago premit arva sonanti.
Hic tamen ille urbem Patavi sedesque locavit
Teucrorum et genti nomen dedit armaque fixit
Troia, nunc placida compostus pace quiescit:
250
nos, tua progenies, caeli quibus adnuis arcem,
navibus (infandum!) amissis unius ob iram
prodimur atque Italis longe disiungimur oris.
Hic pietatis honos? Sic nos in sceptra reponis?'
2

Resultaten (Nederlands) 1:

Van messing, 1, 223-253
van De profetie Jupiter
223
En nu was het einde, de top van de lucht, als Jupiter
en uitgestrekte landerijen, zee en liggen
225
de oevers en de brede bevolking, zodat de bovenkant van de
lucht. Stond hij, en hij lost zijn blik op de koninkrijken
En hem gooien geeft in zijn borst zoals
verdrietig en tranen, stralende ogen gegoten, Venus spreekt hem aan: "O, gij die de zaken van mensen en goden 230 met de eeuwige macht met thy bout, welke misdaad zo groot in u mijn Aeneas, wat waren de Trojanen, die, na vele rampen gedragen,? de hele wereld is afgesloten op grond van Italië Met het passeren van jaren, de Romeinen waren om alle gebeurtenissen, aan de ene kant, 235 aan de ene kant zou leiders zijn, van de teruggeroepen bloed van Teucer, de zee en al de landen onder de heerschappij van enkele truc, houd uw belofte. Dus als je, mijn vader, mening verandert je, dit inderdaad de vernietiging van Troje en de trieste ruïnes van mijn smarten, lot en in tegenstelling lot; 240 Maar nu dezelfde fortuin volgt de mannen zo veel rampen, volgt tegelijk. Welk doel te doen, grote koning, van hun arbeid? Antenor kon de Achaean gastheer te ontsnappen aan de Illyrische kloven en diepste doordringen rijken van de Liburniërs, en de bron Timavus, 1 245 waar door middel van negen monden met de grote geruis van de moutain en overdondert de velden eronder op de zee. Hier, echter, richtte hij de stad Patavia en de stoelen gaf een naam aan de Trojanen en de natie hing de armen van Troje, nu uit een vredige rust: 250 wij, uw nakomelingen, aan wie u de citadel hebben verleend, (! onuitsprekelijke) de schepen verloren op een boze sussen. vijand, zijn verraden en verre gehouden van de Italiaanse kusten Dit is de beloning van vroomheid? Zodat we in de kracht? '2