ut vero amoris dolorem, quo animus eius afficiebatur, levaret, nonnumquam in celsum saxum ascendebat, unde, mare prospiciens,tibiis usus hoc modo canebat
En als de pijn van de liefde, die zijn geest kan houden op hem, hield op, en soms ging hij in de hoogte op de rots, waaruit, de zee kijkt naar beneden, op deze manier zong hij de benen van het gebruik van