Caesar, necessariis rebus imperatis

Caesar, necessariis rebus imperatis, ad cohortandos milites, quam [in] partem fors obtulit, decucurrit et ad legionem decimam devenit. Milites non longiore oratione cohortatus quam uti suae pristinae virtutis memoriam retinerent neu perturbarentur animo hostiumque impetum fortiter sustinerent, quod non longius hostes aberant quam quo telum adigi posset, proelii committendi signum dedit. Atque in alteram item cohortandi causa profectus pugnantibus occurrit. Temporis tanta fuit exiguitas hostiumque tam paratus ad dimicandum animus ut non modo ad insignia accommodanda sed etiam ad galeas induendas scutisque tegimenta detrahenda tempus defuerit. Quam quisque ab opere in partem casu devenit quaeque prima signa conspexit, ad haec constitit, ne in quaerendis suis pugnandi tempus dimitteret.

Resultaten (Nederlands) 1:

Na de nodige orders, haastte zich naar de soldaten [in de] fortuin droeg hem aan te moedigen, in plaats van, te animeren en de tiende legioen. Het gebed van de herinnering aan hun oude helden, het stimuleren van de troepen was niet meer dan aan het gebruik van het verstand te maken om het alarm te behouden, en dapper om de aanval van de vijand, die niet verder van hen dan de afstand waarop een dart kon worden weerstaan, gaf hij het signaal voor aanvang van de strijd. En hij ging in de andere post te worden aangemoedigd in het belang van de daadwerkelijke gevechten werd voldaan. En zo bepaald was de geest van de vijand te vechten, zo kort was, niet alleen voor het aanbrengen van de militaire insignes, maar ook voor het aantrekken van de helmen tijd ontbrak die tijd. Dat een ieder bij toeval kwam van de werken in het deel van het en wat normen zag hij voor het eerst, op deze stond hij, opdat bij het zoeken naar zijn eigen tijd om te vechten.