Di maris adnuerant: habili Saturnia

Di maris adnuerant: habili Saturnia curru,
ingreditur liquidum pavonibus aethera pictis,
tam nuper pictis caeso pavonibus Argo,
quam tu nuper eras, cum candidus ante fuisses,
corve loquax, subito nigrantis versus in alas. 535
nam fuit haec quondam niveis argentea pennis
ales, ut aequaret totas sine labe columbas,
nec servaturis vigili Capitolia voce
cederet anseribus nec amanti flumina cycno.
lingua fuit damno: lingua faciente loquaci 540
qui color albus erat, nunc est contrarius albo
Pulchrior in tota quam Larisaea Coronis
non fuit Haemonia: placuit tibi, Delphice, certe,
dum vel casta fuit vel inobservata, sed ales
sensit adulterium Phoebeius, utque latentem 545
detegeret culpam, non exorabilis index,
ad dominum tendebat iter. quem garrula motis
consequitur pennis, scitetur ut omnia, cornix
auditaque viae causa 'non utile carpis'
inquit 'iter: ne sperne meae praesagia linguae! 550
quid fuerim quid simque vide meritumque require:
invenies nocuisse fidem. nam tempore quodam
Pallas Ericthonium, prolem sine matre creatam,
clauserat Actaeo texta de vimine cista
virginibusque tribus gemino de Cecrope natis 555
et legem dederat, sua ne secreta viderent.
abdita fronde levi densa speculabar ab ulmo,
quid facerent: commissa duae sine fraude tuentur,
Pandrosos atque Herse; timidas vocat una sorores
Aglauros nodosque manu diducit, et intus 560
infantemque vident adporrectumque draconem.
acta deae refero. pro quo mihi gratia talis
redditur, ut dicar tutela pulsa Minervae
et ponar post noctis avem! mea poena volucres
admonuisse potest, ne voce pericula quaerant. 565
at, puto, non ultro nequiquam tale rogantem
me petiit!—ipsa licet hoc a Pallade quaeras:
quamvis irata est, non hoc irata negabit.
nam me Phocaica clarus tellure Coroneus
(nota loquor) genuit, fueramque ego regia virgo 570
divitibusque procis (ne me contemne) petebar:
forma mihi nocuit. nam cum per litora lentis
passibus, ut soleo, summa spatiarer harena,
vidit et incaluit pelagi deus, utque precando
tempora cum blandis absumpsit inania verbis, 575
vim parat et sequitur. fugio densumque relinquo
litus et in molli nequiquam lassor harena.
inde deos hominesque voco; nec contigit ullum
vox mea mortalem: mota est pro virgine virgo
auxiliumque tulit. tendebam bracchia caelo: 580
bracchia coeperunt levibus nigrescere pennis;
reicere ex umeris vestem molibar, at illa
pluma erat inque cutem radices egerat imas;
plangere nuda meis conabar pectora palmis,
sed neque iam palmas nec pectora nuda gerebam; 585
currebam, nec, ut ante, pedes retinebat harena,
sed summa tollebar humo; mox alta per auras
evehor et data sum comes inculpata Minervae.
quid tamen hoc prodest, si diro facta volucris
crimine Nyctimene nostro successit honori? 590
an quae per totam res est notissima Lesbon,
non audita tibi est, patrium temerasse cubile
Nyctimenen? avis illa quidem, sed conscia culpae
conspectum lucemque fugit tenebrisque pudorem
celat et a cunctis expellitur aethere toto.' 595
Talia dicenti 'tibi' ait 'revocamina' corvus
'sint, precor, ista malo: nos vanum spernimus omen.'
nec coeptum dimittit iter dominoque iacentem
cum iuvene Haemonio vidisse Coronida narrat.
laurea delapsa est audito crimine amantis, 600
et pariter vultusque deo plectrumque colorque
excidit, utque animus tumida fervebat ab ira,
arma adsueta capit flexumque a cornibus arcum
tendit et illa suo totiens cum pectore iuncta
indevitato traiecit pectora telo. 605
icta dedit gemitum tractoque a corpore ferro
candida puniceo perfudit membra cruore
et dixit: 'potui poenas tibi, Phoebe, dedisse,
sed peperisse prius; duo nunc moriemur in una.'
hactenus, et pariter vitam cum sanguine fudit; 610
corpus inane animae frigus letale secutum est.
Paenitet heu! sero poenae crudelis amantem,
seque, quod audierit, quod sic exarserit, odit;
odit avem, per quam crimen causamque dolendi
scire coactus erat, nec non arcumque manumque 615
odit cumque manu temeraria tela sagittas
conlapsamque fovet seraque ope vincere fata
nititur et medicas exercet inaniter artes.
quae postquam frustra temptata rogumque parari
vidit et arsuros supremis ignibus artus, 620
tum vero gemitus (neque enim caelestia tingui
ora licet lacrimis) alto de corde petitos
edidit, haud aliter quam cum spectante iuvenca
lactentis vituli dextra libratus ab aure
tempora discussit claro cava malleus ictu. 625
ut tamen ingratos in pectora fudit odores
et dedit amplexus iniustaque iusta peregit,
non tulit in cineres labi sua Phoebus eosdem
semina, sed natum flammis uteroque parentis
eripuit geminique tulit Chironis in antrum, 630
sperantemque sibi non falsae praemia linguae
inter aves albas vetuit consistere corvum.
Semifer interea divinae stirpis alumno
laetus erat mixtoque oneri gaudebat honore;
ecce venit rutilis umeros protecta capillis 635
filia centauri, quam quondam nympha Chariclo
fluminis in rapidi ripis enixa vocavit
Ocyroen: non haec artes contenta paternas
edidicisse fuit, fatorum arcana canebat.
ergo ubi vaticinos concepit mente furores 640
incaluitque deo, quem clausum pectore habebat,
adspicit infantem 'toto' que 'salutifer orbi
cresce, puer!' dixit; 'tibi se mortalia saepe
corpora debebunt, animas tibi reddere ademptas
fas erit, idque semel dis indignantibus ausus 645
posse dare hoc iterum flamma prohibebere avita,
eque deo corpus fies exsangue deusque,
qui modo corpus eras, et bis tua fata novabis.
tu quoque, care pater, nunc inmortalis et aevis
omnibus ut maneas nascendi lege creatus, 650
posse mori cupies, tum cum cruciabere dirae
sanguine serpentis per saucia membra recepto;
teque ex aeterno patientem numina mortis
efficient, triplicesque deae tua fila resolvent.'
restabat fatis aliquid: suspirat ab imis 655
pectoribus, lacrimaeque genis labuntur obortae,
atque ita 'praevertunt' inquit 'me fata, vetorque
plura loqui, vocisque meae praecluditur usus.
non fuerant artes tanti, quae numinis iram
contraxere mihi: mallem nescisse futura! 660
iam mihi subduci facies humana videtur,
iam cibus herba placet, iam latis currere campis
impetus est: in equam cognataque corpora vertor.
tota tamen quare? pater est mihi nempe biformis.'
talia dicenti pars est extrema querellae 665
intellecta parum confusaque verba fuerunt;
mox nec verba quidem nec equae sonus ille videtur
sed simulantis equam, parvoque in tempore certos
edidit hinnitus et bracchia movit in herbas.
tum digiti coeunt et quinos alligat ungues 670
perpetuo cornu levis ungula, crescit et oris
et colli spatium, longae pars maxima pallae
cauda fit, utque vagi crines per colla iacebant,
in dextras abiere iubas, pariterque novata est
et vox et facies; nomen quoque monstra dedere.

Resultaten (Nederlands) 1:

De goden van de zee, verleende haar gebed, is wettelijk bekwaam Saturnus de auto,
de lucht in de vloeistof met geschilderde pauwen,
pauwen, zowel recent geschilderd met de moord op de Argo,
die u onlangs was je toen je voor een helder wit, was geweest
CORVE blijkt informant, hij plotseling veranderd in zwart in de vleugels. 535
want hij had een keer wit zilver, vleugels, zijn
vogel, om te worden op een niveau ooit zonder enige smet van duiven,
noch het geluid van het Capitool om zijn waakzaamheid te redden en
moet plaatsmaken voor de ganzen en ze houden van hun water voedt het.
was het verlies van de tong: de tong van de luidspreker 540 uitvoeren van hen,
die een witte kleur was, nu is het tegenovergestelde aan de witte
mooi in het geheel dan Larisa Coronis
ze was kuis: het heeft u behaagd, o Delphic god, tenminste,
een kuis is verhoogd, of wanneer bijvoorbeeld, onopgemerkt, maar de vogel
van Phoebus ontdekte haar, en dat hij verborgen was 545
openbaart de zonde die hij en soepel aan de index,
aan de eigenaar, had verkend. Het roddelen
op flapperende vleugels, dat alle dingen, de kraai
met een uitroepteken oorzaak van de weg 'is niet nuttig voor u de karper op'
zei hij, 'de reis: niet de voorbode van mijn tong versmaden! 550
wat ik zie en wat ik zou moeten verdienen zijn vereist:
serieus geloof vinden. Het was de tijd in een bepaalde
Pallas Ericthonius, zonder moeder, een kind,
had de Zolder geweven rieten kist van geblokkeerde
Cecrops en meisjes uit de twee stammen van de 555 kinderen,
en had de wet gegeven, om niet om de geheimen van te zien.
Ik was het kijken naar de verborgen plekken van de iep blad glad met een dikke,
wat ze moeten doen: twee zonder de fraude is gepleegd,
Pandrosuses en; Angstig, noemt hij samen zijn zusters
Aglauruses ontrafelt de knopen en binnen 560
infantemque zie adporrectumque draak.
godin. namens wie ik ben de genade van een dergelijke
vergolden het, dat Minerva
en zette na de vogel van de nacht! de vogels van mijn straf
doen me denken aan deze dingen, noch de stem van de gevaren te zoeken. 565
En toch, dunkt mij, het is niet een dergelijk verzoek uit eigen beweging in weerwil van
mij, zijn we gevraagd ipsa hoewel deze vragen Pallas?
, hoewel ze boos is, zal niet ontkennen dat.
Het feit is dat ik Phocaica duidelijk de aarde Coroneus
(Let op: ik spreek) was de vader, en ik was geweest, ik ben 570 De koninklijke maagd,
de rijke vrijers ( laat mij niet, verachten dit) ze vroegen om
het formulier voor mij helemaal niet. voor als aan de oevers van de lens
stappen, zoals ik gewend ben, de hoeveelheid geel zand,
en zag de god van de oceaan, en had hem, en dat door te bidden opgewarmd
een lange tijd, bracht een vleiend en met lege woorden, 575
kracht en nagestreefd. Ik vliegen van de dichte, laat ik de
kust en in het zachte zand voorbij.
Van daar roep ik de goden en mensen; het is gebeurd, noch enige
stem is sterfelijk: het is in plaats van een meisje bewoog, een maagd
en bijstand nam. Ik was stretching mijn armen naar de hemel 580
armen, begonnen ze te verduisteren met licht veren;
de mantel afwijzen van mijn schouders, en ze
was veren, wortels diep in mijn huid,
ik geprobeerd om mijn blote mijn borst sloeg met haar handen,
maar hij nu niet deed, noch borsten werden blootgesteld, ik toegediend mijn handpalmen; 585
liep, en niet, zoals voorheen, werd bewaard door de voeten van het zand,
maar de toppen met de grond; hoog door de lucht zodra
ik werd gegeven aan kameraad aan Minerva.
Maar wat baten, als de vogel is uitgegroeid tot een verschrikkelijke
misdaad Nyctimene het succes van onze eer? 590
, of de verovering van Lesbos, die zeer goed bekend zijn in heel de zaak is,
het is niet aan u, vaders aan het bed van hebben overtreden
Nyctimenen? de vogel was, inderdaad, maar ook bewust van de fout
en in de duisternis voor het licht ontsnapt bescheidenheid
verbergt het van alle lucht wordt uitgestoten aan het geheel. ' 595
Dat zijn de dingen die hij zegt 'jij' zei hij, 'revocamina' raven
'ze ook mogen zijn, ik bid, zijn de slecht voorteken van die waarschuwing.'
, noch het begin van een reis, mijn meester en laat het liggen
met een jonge Thessalian Coronida vertelt het verhaal dat hij had gezien.
lading werd gehoord naar beneden de laurier van de minnaar, 600
, en de gemeente en haar aangezicht tot God, plectrumque rozen
viel uit, en dat de ziel is gezwollen van de woede kookte,
en de kromming van de wapens gebruikt om de boog te houden
, en ze heeft de neiging om zijn borst zo vaak geconfronteerd met
onvermijdelijke kruiste een wapen. 605
werd uit het getroffen door het zwaard heeft gegeven aan het gekreun van het lichaam getrokken uit
de ledematen waren doordrenkt met het bloed van een fel roze
en hij zei: 'Ik was in staat om de boete te betalen aan u, Apollo, te hebben gegeven,
maar ze eerder had gezien; twee nu samen sterven in één adem ".
Tot nu toe, wanneer het leven van het bloed goot hij uit, en de gemeente; 610
lege de ziel van de koude lichaam van de sterfelijke gevolgd.
Ach, het spijt me! de minnaar van de straf is wreed, te laat,
en verzekerde hem, dat hij had gehoord, dat hij op deze manier was boos, hij haat,
haat de vogel, waardoor de lading van het geval van pijn
gedwongen om te weten, evenals boog en hand 615
en met die hand de haastige pijlen
Hij liefkoost het lot van de steun aan het overwinnen van
medische en probeert tevergeefs oefeningen wetenschap en kunst.
Bij zijn pogingen waren voorbereid te zijn op de dingen die
hij zag, en branden in het vuur van de stukken, de hoogste, 620
evenals de waarheid van haar klacht (want wij zijn gedoopt met de hemelse
tranen, al is de monden van) vergelding maakte een aanval op hoge, uit het hart
, en heel anders dan bij de jonge koe op zoek op
de rechterkant van het zuigen van het oor van een kalf klaar van
ongevallen met de holle mokerslag. 625
, echter, zoals hij uitgegoten in hun hart en onaangename geuren
en omarmen hij gaf, deed hij een rechtvaardig en onrechtvaardig,
en Phoebus geen rekening, in de as van dezelfde mannen om hun eigen slip
zaden, maar de vlammen van de holte van een ouder geboren
in de grot van Chiron nam het gered en tweeling, 630
had alleen om de beloningen van de tong van een valse gehoopt en
verbood zijn mannen tussen de witte raaf vogels te staan .
Ondertussen semiferum goddelijke ras verpleegkundige
was blij om te zwelgen in vermengden verlegenheid eer
komt er zijn schouders haar 635 opgesloten
zijn dochter, die ooit de nimf Chariclo
oevers van de snelle geboorte genoemd
Ocyroen niet tevreden deze geërfd
werd leerde haar lot zong profetie.
Dus waar profetieën bedacht in de geest van de woede van de 640
is warm met de God, die hij in zijn hart had opgesloten gegroeid,
kijkt uit op de zuigeling met 'geheel' waarin 'genezing om de cirkel
te laten groeien, jongen! ' zei; 'Vaak zal sterfelijk
lichaam danken hun leven aan jou om de beroving van hun te betalen
recht voor haar, en dat eens durfde aan minachting van de goden 645
in staat zijn om dit een tweede keer gij bleef door uw grootvader te geven,
vindt u het levenloze lichaam geworden van de god, een god,
dat is, het lichaam van je niet, u zult uw lot, dat twee keer. vernieuwen, en
U ook, lieve vader, nu onsterfelijk en voorbestemd
om al als de wet van uw geboorte, 650
om te kunnen sterven in armoede, alsook met de lijdensweg met de vreselijke misdaad
door middel van het bloed van de slang, gewond door de leden van de receptor;
en dat gij, uit onsterfelijke goden van de dood
efficiënt, en de drievoudige godin, los je discussies '.
, het was iets van het lot bleef: hij zucht, 655 van de bodem van
de harten, tranen en de wangen slip,
en dus 'anticiperen', zei hij, "het lot van mij, en ik ben verboden
om te spreken van vele dingen, van mijn stem gebruik is gesloten.
de vaardigheden die ze hadden niet zo groot geweest, dat de toorn van de goden
op mij: ik zou liever dat je niet wist de toekomst! 660
al lijkt mij een menselijk gezicht, over te dragen
nu het eten is een lust voor het gras, om nu te lopen met het brede gebied van
de aanval is:. de lichamen bewegen in de merrie, en hun voorouderlijke
het geheel echter, waarom is dit? Mijn vader is echt twee gezichten '.
665 klachten laatste deel van haar terwijl ze sprak,
haar woorden werden diverse weinig begrepen;
ook niet de woorden zo snel als het geluid wordt gezien, veel minder als de merrie
, maar de merrie, een aantal kleine in de tijd
. Hij bewoog zijn armen, slaakte kreten van plezier, en in het kruiden van de
alsmede het verzamelen en de vijf vingers 670 bindt haar nagels
voortdurend triviale hoefhoorn, groeit en mond
en de nek, de ruimte, lang een deel van de grootste Pallas
de staart plaatsvindt, en als de zwervende haren door de nekken van de plaats,
in de juiste handen van hun bezit, vertrokken manen, terwijl op hetzelfde moment dat het wordt vernieuwd
, en de stem en het gezicht; De naam van de monsterlijke vlammen.