Vir amplissime, amicorum optime max

Vir amplissime, amicorum optime maxime,
Eunte ad vos Matthisio5 haud aliud scribere habui, quam quod his diebus haut laetus accepi optimum et disertissimum virum Erycium Puteanum6, in periculum aut certe molestias aliquas incidisse. Scripsit stateram Belli et Pacis, quo nonnullis de partium suarum impotentia prolatis complures offendit. Nosti fastum Hispanorum et principum aures, quorum nec hae neque illi veritatem accipere sustinent. Itaque nisi nossem multos ei in aula Bruxellensi, quo vocatus est, amicos esse nisi quoque ingenium et eruditionem illius aestimari scirem, sinistri aliquid vererer. Nunc optima non omnino despero. Utinam non aliud audire cogantur
4Gedrukt Vossii Ep., p. 240; Voss. Op. IV Ep., p. 156. Beantw. d. no. 1872.
5Assuerus Matthisius; zie no. 1792, p. 72 n. 10.
6Zie over hem en zijn boek no. 1851, p. 141 en n. 1 aldaar.
[p. 156]
quam quod olim in simili fere negotio, a Phalaride1 aiunt fuisse dictum Simonidi? Μέλοιεν σοὶ Μουσῶν εὐϰλέεις πόνοι.
Rerum hic novarum nihil. De pace adhuc ambiguae opiniones. Haud dubie, priusquam conveniat, de nostris aut hostium armis aliquid audiemus.
Opus nostrum Grammaticum2 quotidie procedit. Jam libro quinto praelum fervet. Reidanus filii mei Dionysii3 intra hebdomadem unam et alteram finem accipiet. Simulac editus erit, tibi mittet, qui jure tuo non illum modo, sed quicquid etiam a me aut meis proficiscitur exigere potes.
De filio tuo4 subinde rectorem Ostdorpium5 conveni, cujus literas accipies cum meis. Absque eo esset, fusius scriberem. Ingenium semper laudat. Visus tamen paulo plus diligentiae requirere. Quod celare non debui, quatenus tuis non minus quam meis bene volo. Quia una alteraque hebdomade domi eum meae non videram, ipse accessi domum illius et commonui, ut frequentius me meosque inviseret. Simul aurem vellebam de Oratione quadam e Tacito, quam promiserat se carmine redditurum. Non desinam eum monere et hortari omniaque illa facere, quae te velle scio.
Vale, amplissime vir.
Tuus tuo merito
G.J. Vossius.

Resultaten (Nederlands) 1:

Een man van een zo breed mogelijk, de meeste van de beste van zijn vrienden,
die zouden gaan om je te schrijven Matthisio5 niets anders had ik, die ik ontvangen met vreugde, de beste en de meest welbespraakte man, want in deze dagen Erycius Puteanum6 niet, in gevaar, of op zijn minst is betrokken geraakt bij een aantal problemen verwachten. Saldi schreef Oorlog en Vrede, waarvan een deel van de onderdelen worden geproduceerd, het onvermogen van veel struikelt. Weet jij de trots van de oren van de Spanjaarden en van de vorsten, waarvan noch de nieuwe, noch de anderen om de waarheid te accepteren, ze verdragen. Dienovereenkomstig, tenzij ik kende hem in het paleis voor veel van Brussel, waarin hij werd opgeroepen, de instructie van zijn genie en zijn vrienden, kan alleen worden geschat, ook, wist ik, van links van enkele truc. Nu is niet het beste punt van verzadiging. Ik wil niet worden gedwongen om een ander te luisteren
4Gedrukt Vossii Ep., p. 240; Voss. Op. 4 Ep., Blz 156. Beantw. d. Nee. 1872.
5Assuerus Matthisius; Geen Zia. 1792, p. 72, n. 10.
6Zie dan zoom Boek en Zijn No. 1851, p. 141 en n. Aldaar 1.
[p. 156]
, die zich in een vergelijkbare zaak, die in het verleden, zo werd gezegd van de beroemde Simonides Phalaride1 ze zeggen te zijn geweest? Μέλοιεν σοὶ Μουσῶν εὐκλέεις πόνοι.
Hier zijn een revolutie, helemaal niets. Op de vrede nog steeds dubbelzinnig meningen. Ongetwijfeld, vóór montage van onze vijand armen of iets hoort.
Grammaticum2 ons dagelijks werk vordert. Al de vijfde Wending gloeien. Binnen het einde van de week krijgt een of twee van mijn zoons zijn Dionysii3 Reidanus. Zal binnenkort worden gepubliceerd, zal zijn zonen, dat is niet de enige te sturen, maar wat gaat hij voor precisie van mij of mijn organisatie.
De zoon toenmalige heerser tuo4 Ostdorpium5 voldaan, letterlijk, met zijn ogen. Het is niet in hem, maar hij, eindelijk, schreef ik. Genius prijst altijd. Er bleek echter vereisen een beetje meer ijver. Ik behoor niet tot het feit te verbergen dat, voor zover je wilt, niet minder dan mijn goed. Voor een week, degene die ik had hem niet gezien thuis, ging hij in zijn huis, en hij stelde, vaak ze mij en de mijnen te bezoeken. Tegelijkertijd een soort oor vellebam van Gebed uit Tacitus, die hij had beloofd dat hij zijn lied zou herstellen. Ik wil niet ophouden hem te adviseren en stimuleren elkaar en allemaal voor hen doen, waarvan ik weet dat je wilt.
Vaarwel, meest vooraanstaande man.
Het is uw werk om uw verdienste
GJ Vossius.