haec fatus latos umeros subiectaque

haec fatus latos umeros subiectaque colla veste super fulvique insternor pelle leonis, succedoque oneri; dextrae se parvus Iulus implicuit sequiturque patrem non passibus aequis; pone subit coniunx. ferimur per opaca locorum, 725 et me, quem dudum non ulla iniecta movebant tela neque adverso glomerati examine Grai, nunc omnes terrent aurae, sonus excitat omnis suspensum et pariter comitique onerique timentem. iamque propinquabam portis omnemque videbar 730 evasisse viam, subito cum creber ad auris visus adesse pedum sonitus, genitorque per umbram prospiciens 'nate,' exclamat, 'fuge, nate; propinquant. ardentis clipeos atque aera micantia cerno.' hic mihi nescio quod trepido male numen amicum 735 confusam eripuit mentem. namque avia cursu dum sequor et nota excedo regione viarum, heu misero coniunx fatone erepta Creusa substitit, erravitne via seu lapsa resedit, incertum; nec post oculis est reddita nostris. 740 nec prius amissam respexi animumue reflexi quam tumulum antiquae Cereris sedemque sacratam venimus: hic demum collectis omnibus una defuit, et comites natumque virumque fefellit. quem non incusavi amens hominumque deorumque, 745 aut quid in eversa vidi crudelius urbe?

Resultaten (Nederlands) 1:

Zo sprak ik, mijn brede schouders en gebogen nek van de vacht van een leeuw en bukken om de last; Iulus betrokken volgt zijn vader met zijn hand in de kleine stappen die overeenkomen Zet uw vrouw komt. We nemen onze weg door de donkere plaatsen, 725 en mij, die van laat er geen regen van raketten kon bewegen noch Grieken verdringt in tegengestelde massa, nu ben ontzet door elke wind en opgeschrikt door elk geluid, trillend als zowel voor mijn metgezel, en een die gevreesd. 730 En nu de poorten, en ik leek te worden doorkruist de hele weg, toen plotseling, verdringing op mijn oren, leek een zwerver van de voeten, en tuurde door het duister, 'mijn zoon', roept hij uit, 'zoon, ontvluchten; aanpak. gloeiende schilden en glinsterende messing. ' 735 Ik weet het niet, dit is de kracht, dat ik beef, rukt de verwarde geest. Voor de pathless cursus en terwijl ik afwijken van de bekende regio van de wegen, helaas Creusa, van mij door de ellendige, erravitne de weg, of die gleed viel terug, is onzeker; Ook daarna was ze terug naar ons. 740, noch heeft zij zich afwenden mijn gedachten dan de oude Ceres 'heilige huis verloren: hier eindelijk vergaderde alle één afwezig was, en zijn bedrijf en haar man. Hij zal niet altijd beschuldigen krankzinnige van mensen en goden, 745, of wat zag ik in de omvergeworpen stad?