Cervus ad fontem Een ijdel maar

Cervus ad fontem








Een ijdel maar snel dier...
(1) Cervus ad fontem stat, quod bibere vult, et in fontis aqua effigiem suam videt. (2) Ramosa laudat cornua sed alta et tenuia crura vituperat. (3) Subito venatorum voces et canum latratum audit et fugit. (4) Canes cervum capere non possunt, nam fera celeriter currere potest.
vervloekt zijn gewei
(5) Silva tum excipit cervum sed cornua in arboris ramis haerent. (6) Ecce, canes iam adsunt et miserum cervum lacerant. (7) Cervus moriens:
‘Nunc demum intellego,’ inquit,
‘crura mea non pulchra sed utilia sunt. (8) Sed cornua, quae laudare soleo, mortis meae causa sunt.’

Resultaten (Nederlands) 1:

Hunkert naar een veer Een IJdel Maar Snel dier ... (1) Cervus tot het goed, is zo, omdat hij wil om te drinken, en hij ziet zijn weerspiegeling in het water van de fontein. (2), prijst de takken van de horens van het altaar en hield de benen, maar vindt fout met. (3) Op een moment dat de jager 's luisteren naar de stemmen en het geblaf van de honden, en vluchtte. (4) De honden zijn niet in staat om het hert te vangen, voor de wilde dieren van de snelheid, kan draaien. Vervloekt Zijn Gewes (5) de takken van de boom in het bos, alsmede de steun van de horens van een hert, maar ze zijn. (6) Zie, ik heb een hert ellendige straathonden had al hier, en aan stukken scheuren. (7) Cervus als hij stierf: 'Nu begrijp ik eindelijk,' zei hij, 'mijn benen zijn niet mooi, maar zijn onderhouden. (8) Maar de horens van de voorschriften die zij beveel gewend ben, zijn de oorzaak van mijn dood. '