OVID’S METAMORPHOSES (X.1-77): ORPH

OVID’S METAMORPHOSES (X.1-77): ORPHEUS AND EURYDICE
1 Inde per immënsum, croceö vëlätus amictü,
2 aethera dïgreditur Ciconumque Hymenaeus ad öräs
3 tendit, et Orphëä nëquïquam vöce vocätur.
4 Adfuit ille quidem, sed nec sollemnia verba
5 nec laetös vultüs nec fëlïx attulit ömen.
6 Fax quoque, quam tenuit, lacrimösö strïdula fümö
7 üsque fuit nüllösque invënit mötibus ignës.
8 Exitus auspiciö gravior: nam nüpta per herbäs
9 dum nova, Näiadum turbä comitäta, vagätur,
10 occidit in tälum serpentis dente receptö.
11 Quam satis ad superäs postquam Rhodopëius auräs
12 dëflëvit vätës, në nön temptäret et umbräs,
13 ad Styga Taenariä est ausus dëscendere portä,
14 perque levës populös simuläcraque füncta sepulcrö
15 Persephonën adiït inamoenaque rëgna tenentem
16 umbrärum dominum, pulsïsque ad carmina nervïs
17 sïc ait: “Ö positï sub terrä nümina mundï,
18 in quem reccidimus, quidquid mortäle creämur,
19 sï licet et falsï positïs ambägibus öris
20 vëra loquï sinitis, nön hüc, ut opäca vidërem
21 Tartara, dëscendï, nec utï villösa colubrïs
22 terna Medüsaeï vincïrem guttura mönstrï:
23 causa viae est coniünx, in quam calcäta venënum
24 vïpera diffüdit crëscentësque abstulit annös.
25 Posse patï voluï nec më temptässe negäbö:
26 vïcit Amor. Superä deus hic bene nötus in örä est;
27 an sit et hïc, dubitö. Sed et hïc tamen auguror esse,
28 fämaque sï veteris nön est mentïta rapïnae,
29 vös quoque iünxit Amor. Per ego haec loca plëna timöris,
30 per Chaos hoc ingëns västïque silentia rëgnï,
31 Eurydicës, örö, properäta retexite fäta!
32 Omnia dëbentur vöbïs, paulumque morätï
33 sërius aut citius sëdem properämus ad ünam.
34 Tendimus hüc omnës, haec est domus ultima, vösque
35 hümänï generis longissima rëgna tenëtis.
36 Haec quoque, cum iüstös mätüra perëgerit annös,
37 iüris erit vestrï—prö münere poscimus üsum.
38 Quod sï Fäta negant veniam prö coniuge, certum est
39 nölle redïre mihï: lëtö gaudëte duörum.”
40 Tälia dïcentem nervösque ad verba moventem
41 exsanguës flëbant animae; nec Tantalus undam
42 captävit refugam, stupuitque Ixïonis orbis,
43 nec carpsëre iecur volucrës, urnïsque vacärunt
44 Bëlides, inque tuö sëdistï, Sïsyphe, saxö.
45 Tunc prïmum lacrimïs victärum carmine fäma est
46 Eumenidum maduisse genäs; nec rëgia coniünx
47 sustinet örantï nec, quï regit ïma, negäre,
48 Eurydicënque vocant. Umbräs erat illa recentës
49 inter, et incessit passü dë vulnere tardö.
50 Hanc simul et lëgem Rhodopëius accipit hërös,
51 në flectat retrö sua lümina, dönec Avernäs
52 exierit vallës, aut irrita döna futüra.
53 Carpitur acclïvis per müta silentia trämes,
54 arduus, obscürus, cälïgine dënsus opäcä.
55 Nec procul äfuerant tellüris margine summae:
56 hïc, në dëficeret, metuëns avidusque videndï,
57 flexit amäns oculös. Et prötinus illa reläpsa est,
58 bracchiaque intendëns, prëndïque et prëndere certäns,
59 nïl nisi cëdentës ïnfëlïx arripit auräs.
60 Iamque iterum moriëns, nön est dë coniuge quicquam
61 questa suö (quid enim nisi së quererëtur amätam?),
62 suprëmumque “Vale,” quod iam vïx auribus ille
63 acciperet, dïxit revolütaque rürsus eödem est.

Resultaten (Nederlands) 1:

Ovidius 'Metamorfosen (X.1-77): Orpheus en Eurydice
1 Hieruit is door de immense, Veiled in een saffraan jurk,
2 huwelijk, Hymen Ciconian de oevers van de lucht ongemeten
3 richting, en de stem van tuneful Orpheus.
4 maagdenvlies er was aanwezig, maar nog niet de formaliteiten van de woorden van de
5 op de stoep gezichten, noch een gelukkig voorteken.
6 de toorts, ook, die hij hield, om uw treurige zoemen en de rook
was en vond de bewegingen van de 7 tot het vuur.
8 Verlaat auspiciën van de meer ernstige, voor het geven van in het huwelijk, door het gras
9, terwijl het nieuw was, een groep, dwalen ver weg,
10 tand van een slang in haar hiel receptor .
11 na de Rhodopeian voor haar genoeg om de
huilde voor de doden 12-portaal, om te proberen te verzachten de schaduwen vlieden,
13 ik zal naar beneden gaan naar de Styx, hij durfde Cape Matapan in de poort,
en door het licht mensen en had een graf 14 verkregen
15 Persephone, ging ik naar de sombere van de kracht die
16 van de schaduw van de Heer, nadat hij de verrukte liedjes had aangeraakt
17 zo zegt hij: "O goden van de wereld onder de aarde geplaatst,
18 in wie wij allemaal terugkeren, worden gemaakt als stervelingen,
en de valsheid van een leugenachtige mond 19 Is het geoorloofd
spreken van de waarheid, je lijdt niet 20, niet op, tot het donker
21 van Tartarus, ik zal gaan, noch gebruiken ze shaggy vanwege slangen
, drie 22 aan banden leggen van de Medusa Show:
23 de oorzaak van de aarde, is de vrouw, bij wie de treader van het gif van
de adder 24 de Romeinen nam de groei-jaren.
25 ik zal ook ontkennen dat ik heb geprobeerd en ik zal niet in staat zijn te verduren:
26 Bridge :. Deze god is bekend aan de rand van het is,
of het nu 27, en hier heb je. Maar ook hier, maar ik verdenk hem te zijn,
28 Het is niet het oude verhaal van de overval is geen leugen,
29 U ook haar liefde. Door middel van deze plaatsen gevuld met de angst,
deze enorme leegte en stilte alleen doorbroken door het bewind van 30,
31 de dood van Eurydice, ik bid u, haast Kijk terug naar de fata!
32 Maar iedereen is te wijten aan u en hebben vertraagd
33 vroeg of laat te zitten op één plaats.
34 Hier gaan we allemaal, dit is de laatste van het huis van , en je
de langste heerschappij van het menselijk ras 35. houden
36 Deze dingen, ook omdat ze gewoon mijn rijpere jaren hebben gelegd,
we vragen voor de gave van het gebruik van de 37-de jouwe worden om te regeren.
38 Maar toen het lot toestemming te ontzeggen voor mijn vrouw, is het
39 te willen terugkeren naar mij verheugen over de dood van de twee. "
40 Zelfs terwijl hij sprak de woorden van de beweging van de snaren met de
41 zonder het bloed van de ziel, en weende; noch Tantalus
42 om hun prooi te vangen, dwarrelen rond de wereld,
43 noch heeft de vogels eten de lever, urnisque hun gebeden
44 van Belus, en zich verbinden uw Gij hebt gezeten, Sisyphus, de steen.
45 wordt gemeld dat voor de eerste keer opbrengst en tranen, en liederen van
de wangen van de Furies, 46; King 's Consort, noch
vrouw, noch 47, zodat de bodem van het bedrijf,
48 noemen ze. Schaduw was die van de recente
49 tussen, en ging over het dak uitgestoken, uit de wond.
Dit is op hetzelfde moment, en de wet in Rhodope ontvangt de 50 helden,
51 niet terug te buigen naar zijn ogen, totdat Avernus
52 is verdwenen uit het dal, of nutteloos gave van de wereld te komen.
53 verzwakt door de stilte van een zachte klim, Tram door de stille taal,
54 steil, donker, en dichte met donker.
55 en niet ver van de rand van een lange weg van de wereld van de hoogste:
56 hic, niet de moed te verliezen, hebben gevreesd, en gulzig van de zee,
57 draaide hij zijn geliefde draaide zijn ogen. En terstond, als ze terug vielen, dat wil zeggen,
de bedoeling van de armen 58, prëndïque, hebben we de wedstrijd, en pakte
ongelukkig Grijpt van niets behalve de terugtrekkende lucht 59.
60 En nu, nogmaals, toen hij stierf, zijn vrouw behoort niet tot een van
61 deze steek (voor wat, maar ze klagen over haar minnaars?),
62 supreme "Goodbye , "die al nauwelijks
63 accepteren, zei hij, opnieuw rollen om hetzelfde.