Venio nunc ad istius, quem ad modum

Venio nunc ad istius, quem ad modum ipse appellat, studium, ut amici eius, morbum et insaniam, ut Siculi, latrocinium; ego quo nomine appellem nescio; rem vobis proponam, vos eam suo non nominis pondere penditote. Genus ipsum prius cognoscite, iudices; deinde fortasse non magno opere quaeretis quo id nomine appellandum putetis. Nego in Sicilia tota, tam locupleti, tam vetere provincia, tot oppidis, tot familiis tam copiosis, ullum argenteum vas, ullum Corinthium aut Deliacum fuisse, ullam gemmam aut margaritam, quicquam ex auro aut ebore factum, signum ullum aeneum, marmoreum, eburneum, nego ullam picturam neque in tabula neque in textili quin conquisierit, inspexerit, quod placitum sit abstulerit.

Resultaten (Nederlands) 1:

Ik kom nu tot de laatste, zoals hij het noemt, de studie van, als zijn vrienden, ziekte en krankzinnigheid, volgens de Siciliaanse, de overval; Ik weet niet wat de naam te noemen; iets wat u zal voorstellen, zul je de naam niet herinneren het met zijn eigen gewicht penditote. Familie zelf, hoe eerder je herkent, o rechters; dan, misschien, zal niet worden zeer verbaasd door wat de naam te noemen. Ik zeg dat in alle Sicilië, dat van een dergelijke grote rijkdom, en de oude provincie, het aantal steden en de families van deze uitnemende rijkdom, geen zilver schip, geen Corinthian of Delian plaat, geen juweel of parel, niets gemaakt van goud of ivoor, geen standbeeld, marmer, ivoor, noch in noch in de raad van bestuur een beeld van een wever, zeg ik dat er geen, maar heeft beveiligd, overweegt dat het middel zal weggenomen.