Hence the way leads to that Tartare

Hence the way leads to that Tartarean stream
Of Acheron, whose torrent fierce and foul
Disgorges in Cocytus all its sands.
A ferryman of gruesome guise keeps ward
Upon these waters,—Charon, foully garbed,
With unkempt, thick gray beard upon his chin,
And staring eyes of flame; a mantle coarse,
All stained and knotted, from his shoulder falls,
As with a pole he guides his craft, tends sail,
And in the black boat ferries o'er his dead;—
Old, but a god's old age looks fresh and strong.
To those dim shores the multitude streams on—
Husbands and wives, and pale, unbreathing forms
Of high-souled heroes, boys and virgins fair,
And strong youth at whose graves fond parents mourned.
As numberless the throng as leaves that fall
When autumn's early frost is on the grove;
Or like vast flocks of birds by winter's chill
Sent flying o'er wide seas to lands of flowers.
All stood beseeching to begin their voyage
Across that river, and reached out pale hands,
In passionate yearning for its distant shore.
But the grim boatman takes now these, now those,
Or thrusts unpitying from the stream away.
Aeneas, moved to wonder and deep awe,
Beheld the tumult; “Virgin seer!” he cried, .
“Why move the thronging ghosts toward yonder stream?
What seek they there? Or what election holds
That these unwilling linger, while their peers
Sweep forward yonder o'er the leaden waves?”
To him, in few, the aged Sibyl spoke :
“Son of Anchises, offspring of the gods,
Yon are Cocytus and the Stygian stream,
By whose dread power the gods themselves do fear
To take an oath in vain. Here far and wide
Thou seest the hapless throng that hath no grave.
That boatman Charon bears across the deep
Such as be sepulchred with holy care.
But over that loud flood and dreadful shore
No trav'ler may be borne, until in peace
His gathered ashes rest. A hundred years
Round this dark borderland some haunt and roam,
Then win late passage o'er the longed-for wave.”
Aeneas lingered for a little space,
Revolving in his soul with pitying prayer
Fate's partial way. But presently he sees
Leucaspis and the Lycian navy's lord,
Orontes; both of melancholy brow,
Both hapless and unhonored after death,
Whom, while from Troy they crossed the wind-swept seas,
A whirling tempest wrecked with ship and crew.

Resultaten (Nederlands) 1:

Vandaar de weg leidt naar dat hels stroom
van Acheron, wiens fel en overtreding torrent
disgorge in Cocytus al haar zand.
gruwelijke gedaante van een veerman houdt Ward
Bij deze wateren, -Charon, gruwelijk gekleed,
met ongekamd, dikke grijze baard op zijn kin,
en starende ogen van vuur; een mantel grof,
alle gekleurd en geknoopt, van zijn schouder Falls,
als met een paal begeleidt hij zijn ambacht, neigt zeil,
En o'er zijn dode in de Zwarte Boot veerboten; -
Oud, maar een God's ouderdom ziet er fris en sterk .
Om die dim oevers van de veelheid van stromen on-
echtgenoten en echtgenotes, en bleek, unbreathing vormen
van high-souled helden, jongens en maagden eerlijke,
en sterke jongeren op wiens graf dol ouders rouwde.
Als de menigte als bladeren die talloze vallen
Wanneer Autumn's Vroege vorst is op de Grove;
Of zoals enorme zwerm vogels door Winter's Chill
. gestuurd vliegen o'er wijde zeeën aan land van de bloemen
stonden allemaal opstijgen om hun reis te beginnen
aan de overkant van die rivier, en bleke handen stak,
in hartstochtelijke verlangen naar haar . verre kust
Maar de grimmige veerman neemt nu deze, nu deze,
of stoten meedogenloos uit de stroom weg.
Aeneas, bewoog zich af te vragen en diep ontzag,
zag ook het tumult; "Virgin ziener!" Hij riep ,.
"Waarom de thronging geesten naar ginds stroom Move?
Wat zoeken ze daar? Of wat verkiezing houdt
Dat deze onwillig blijven hangen, terwijl hun collega's
? Sweep voren ginds o'er de loodzware golven "
Voor hem, in de weinige, de leeftijd van Sibyl sprak:
"Zoon van Anchises, nakomelingen van de goden,
yon zijn Cocytus en de Stygian beek,
Door wiens angst ik geef de macht van de goden zelf bang
om een eed niet ijdel gebruiken. Hier heinde en verre
Gij ziet de ongelukkige menigte die geen graf heeft.
Dat veerman, Charon draagt ​​over de diepe
Zoals worden sepulchred met heilige zorg.
Maar over die luid en vreselijke wal Flood
Geen trav'ler kan worden gedragen, totdat in vrede
hebben verzameld Ashes levensduur. Honderd jaar
Ronde en zwerven deze donkere grensgebied sommige spoken,
dan begeerde voor een overwinning latere passage o'er de golven. "
Aeneas, bleven voor een kleine ruimte,
draaiend in zijn ziel met medelijden Gebed
Fate's gedeeltelijke manier. Maar op dit moment ziet hij
Leucaspis en Heer de Lycische marine,
Orontes; zowel van melancholie voorhoofd,
beide ongelukkige en unhonored na de dood,
wie, terwijl ze stak de winderige zee tegen Troy,
een wervelende storm vernielde met schip en bemanning.