Quodam die Pygmalion statuam pulche

Quodam die Pygmalion statuam pulcherrimam facit. Virgo marmorea capillos longos, oculos magnificos, labra delicata habet. Pygmalion statuam amare incipit. Virgini marmoreae verba dulcia dicit. Bracchia autem statuae dura sunt manusque frigidae. Pygmalion maeret quod statua non vivit. Sed neque gemmae, neque flores, neque oscula statuam vivam reddere possunt. Itaque iterum atque iterum in templum Veneris, deae amoris, it ibique sacra facit et deae auxilium implorat. Sed iterum atque iterum maestus domum redit.

Resultaten (Nederlands) 1:

Op een dag, Pygmalion standbeeld maakt het erg mooi. Marmeren maiden met lange, prachtige ogen, lippen, heeft verging. Pygmalion standbeeld begint te houden. Virgin marmer Sweet zegt. Maar de armen en handen van het standbeeld waren stijf van de kou. Pygmalion verdriet dat een standbeeld leeft niet. Maar noch juwelen, noch de bloemen, noch de kussen van een beeld van een levende op dezelfde manier te betalen. En dus, opnieuw en opnieuw in de tempel van Venus, de godin van de liefde, en daar aan het doen is, en de riten van de godin voor hulp. Maar keer op keer, is triest en keert terug naar huis.