Duobus diebus post medicus cum pocu

Duobus diebus post medicus cum poculo°, in quo medicamentum paraverat, intravit. Quo viso, Alexander, levato° corpore in lecto, epistulam a Parmenione missam sinistrā° manu tenens accipit poculum et haurit interritus. Tum epistulam Philippum legere iubet, nec a vultu legentis movit oculos ratus° aliquam° conscientiam° in ipso ore posse deprehendi°. Ille, epistulā perlectā, plus indignationis° quam pavoris° ostendit, proiectisque litteris ante lectum: ‘Rex,’ inquit, ‘semper quidem anima mea ex te pependit°. Crimen parricidii°, quod mihi obiectum est, tua salus diluet°.’ Non modo securum° haec vox, sed etiam laetum regem ac plenum bonae spei fecit. Itaque: ‘Hāc epistulā acceptā,’ inquit, ‘tamen medicamentum, quod paraveras, bibi.’ Haec locutus, dextram Philippo offert.

Resultaten (Nederlands) 1:

In twee dagen, de arts met de cup na °, waarbij het medicijn hij had, kwam hij in. Toen hij zag, Alexander verhoogd ° het lichaam in het bed, dat Parmenio had een brief in zijn linkerhand, nam de beker en dronk onbevreesd °. Daarna las hij een brief van Philip biedingen, en een gezicht als hij las zijn ogen, denken dat sommige ° ° ° aan de rand van het bewustzijn ° kon worden gevangen. Hij, brieven, en na het doorlezen van het, laat hij de meer verontwaardiging ° ° dan angst en nederwerpende de letter voor het bed, 'de koning, "zegt hij," is altijd inderdaad afhing u mijn ziel, °. De beschuldiging van moord °, dat ik in rekening zijn gebracht, zal uw herstel weerleggen °. ' Deze stem is niet alleen een veilige, °, maar ook de koning van de gelukkig en vol goede hoop. Dus: 'dit schrijven aanvaardt, "zegt hij," maar het is een geneesmiddel, die ik had voorbereid, ik heb gedronken.' Met deze woorden, de rechterhand van de weg Philip.