vix prece finita torpor gravis occu

vix prece finita torpor gravis occupat artus,
mollia cinguntur tenui praecordia libro,
in frondem crines, in ramos bracchia crescunt,
pes modo tam velox pigris radicibus haeret,
ora cacumen habet: remanet nitor unus in illā.
Hanc quoque Phoebus amat positaque in stipite dextra
sentit adhuc trepidare novo sub cortice pectus
conplexusque suis ramos ut membra lacertis
oscula dat ligno; refugit tamen oscula lignum.
cui deus 'at, quoniam coniunx mea non potes esse,
arbor eris certe' dixit 'mea!

Resultaten (Nederlands) 1:

nauwelijks klaar met het gebed, een zware gevoelloosheid greep haar ledematen,
haar zachte borst is dunne bast,
in de productie van de bladeren en het haar, waardoor haar armen in de takken,
dus dat is vlug ter been, net nu traag wortels,
de monden van de top van een boom: een enkele pracht blijft erin.
Maar toch Phoebus houdt van haar in te drukken zijn rechterhand
voelt nog fladderen onder de schors, en hebben
de takken omarmd dat de ledematen van de armen van
zijn lippen op de boom; echter krimpt van de kussen van de boom.
De god zei tegen haar, omdat je mijn bruid niet kan zijn,
zult u zeker een boom te zijn, 'zei hij,' ben ik!