SUPERIORIBUS diebus cum me ex Itali

SUPERIORIBUS diebus cum me ex Italiâ in Angliam reciperem, ne totum hoc tempus, quo equo fuit insidendum, amoúsois & illiteratis fabulis tereretur, malui mecum aliquoties vel de communibus studiis nostris aliquid agitare, vel amicorum (quos hic ut doctissimos, ita suavissimos reliqueram) recordatione frui. Inter hos tu, mi More, vel inprimis occurrebas. Cuius equidem absentis absens memoria, non aliter frui solebam, quàm praesentis praesens consuetudine consueveram: quâ, dispeream, si quid unquam in vita contigit mellitius. Ergo quoniam omnino aliquid agendum duxi & id tempus ad seriam commentationem parum videbatur accommodatum, visum est Moriae encomium ludere. Quae Pallas istuc tibi misit in mentem inquies? Primum admo- [fol. A2v] nuit me Mori cognomen tibi gentile, quod tàm ad Moriae vocabulum accedit, quàm es ipse à re alienus. Es autem vel omnium suffragiis alienissimus. Deinde suspicabar, hunc ingenii nostri lusum, tibi praecipuè probatum iri, propterea quod soleas huius generis iocis, hoc est, nec indoctis, ni fallor, nec usque quaque insulsis, impendiò delectari: & omnino in communi mortalium vitâ, Democritum quendam agere. Quanquam tu quidem, ut pro singulari quadam ingenii tui perspicacitate, longè latèque a vulgo dissentire soles, ita pro incredibili morum suavitate facilitateque, cum omnibus omnium horarum hominem agere, & potes, & gaudes. Hanc igitur declamatiunculam, non solum lubens accipies, ceu mnemóstonon [= mnemósynon] tui sodalis, verum etiam tuendam suscipies, utpote tibi dicatam, iamque tuam non meam. Etenim non deerunt fortasse vitilitigatores, qui calumnientur, partim leviores esse nugas, quàm ut Theologum deceant, partim mordaciores, quàm ut Christiane conveniant modestiae: nosque clamitabant, veterem Comoediam, aut Lucianum quempiam referre, atque omnia mordicus arripere. Verùm quos argumenti levitas, & ludicrum offendit, cogitent velim, non meum hoc exemplum esse, sed idem [fol. A3r] iam olim à magnis autoribus factitatum; cum ante tot secula Batrachomyomachian luserit Homerus, Maro culicem, & Moretum Ovidius. Cùm Busiriden laudarit Polycrates, & huius castigator Isocrates, Iniustitiam Glauco, Thersiten, & quartanam Febrim Phavorinus, Calvitiem Synesius, Muscam & Parasiticam Lucianus. Cùm Seneca Claudii luserit apotheosin. Plutarchus Grylli cum Ulysse dialogum, Lucianus & Apuleius asinum, & nescio quis Grunnii Corocottae porcelli testamentum, cuius & divus meminit Hieronymus. Proinde si videbitur, fingant isti me latrunculis interim animi causa lusisse, aut si malint, equitasse in arundine longa. Nam quae* tandem est iniquitas, cum omni vitae instituto suos lusus concedamus, studiis nullum omninò usum permittere, maximè si nugae seria ducant, atque ita tractentur ludicra, ut ex his aliquanto plus frugis referat lector, non omnino naris obesae, quàm ex quorundam tetricis ac splendidis argumentis? Veluti cum alius diu consarcinata oratione rhetoricen, aut philosophiam laudat, alius principis alicuius laudes describit, alius ad bellum adversus Turcas movendum adhortatur, alius futura praedicit, alius novas de lana caprina comminiscitur quaestiunculas. Ut enim [fol. A3v] nihil nugacius, quàm seria nugatoriè tractare, ita nihil festivius, quàm ita tractare nugas, ut nihil minus, quàm nugatus fuisse videaris. De me quidem aliorum erit iudicium. Tametsi, nisi planè me fallit philautia, Stultitiam laudavimus, sed non omninò stultè. Iam verò ut de mordacitatis cavillatione respondeam, semper haec ingeniis libertas permissa fuit, ut in communem hominum vitam, salibus luderent impunè, modo ne licentia exiret in rabiem. Quo magis admiror his temporibus aurium delicias, quae nihil iam ferè nisi solennes titulos ferre possunt. Porrò nonnullos adeò praeposterè religiosos videas, ut vel gravissima in Christum convitia ferant citius, quàm pontificem, aut principem levissimo ioco aspergi: praesertim si quid pròs ta achphita attinet. At enim qui vitas* hominum ita taxat ut neminem omnino perstringat nominatim, quaeso utrum is mordere videtur, an docere potius, ac monere? Alioqui quot obsecro nominibus ipse me taxo? Praeterea qui nullum hominum genus praetermittit, is nulli homini, vitiis omnibus iratus videtur. Ergo si quis extiterit, qui sese laesum clamabit, is aut conscientiam prodet suam, aut certe metum. Lusit hoc in genere multo liberius ac mordacius Divus [fol. A4r] Hieronymus, ne nominibus quidem aliquoties parcens. Nos praeterquam quod à nominibus in totum abstinemus, ita praeterea stilum temperavimus, ut cordatus lector facile sit intellecturus, nos voluptatem magis, quàm morsum quaesisse. Neque enim ad Iuvenalis exemplum, occultam illam scelerum sentinam usquam movimus, & ridenda magis quàm foeda recensere studuimus. Tum si quis est, quem nec ista placare possunt, is saltem illud meminerit, pulchrum esse à stultitia vituperari: quam cùm loquentem fecerimus, decoro personae serviendum fuit. Sed quid ego haec tibi, patrono tam singulari, ut causas etiam non optimas, optime tamen tueri possis? Vale disertissime More, & Moriam tuam suaviter defende. Ex rure. V. Idus Iunias. [An. MDVII].

Resultaten (Nederlands) 1:

MEERDEREN omdat uit Italië naar Engeland, accepteren, opdat de hele tijd dat ik was, tot de ongeletterde amoúsois de verhalen en wordt verspild, ik heb liever te rijden met mij meerdere malen een aantal van onze studies, of in onze gemeenschappelijke zaak, of het getal van zijn vrienden (die ik liet hier een aantal niet minder geleerd, zo goed en lief links) herinnerde zich niet meer, genieten. Onder deze, mijn meer, of in de eerste plaats in mijn gedachten. Wiens geheugen, hoewel afwezig in mijn afwezigheid, gebruikte ik om te genieten op geen andere manier, dan de huidige gewoonte, gewoon om de huidige, waarvoor, kan ik, als ik op enig moment in het leven van heerlijke. Sindsdien hebben we die tijd dat er iets gedaan moest worden en het is ondergebracht bij de ernstige zaak, zo leek het, leek het de sport met de lof. Heeft u gestuurd in de geest van wat je zal zeggen in die Pallas? De eerste waarschuwde [fol. A2V] nuit mij was je achternaam van Meer, die wordt toegevoegd aan de naam van een dergelijke om te sterven, als u ver van de zaak en een andere 's. Es, echter, of van de hele wereld zal u duidelijk. Daarna heb ik geraden, deze oefening van verstand sport, in het bijzonder voor u, zal worden goedgekeurd, omdat ze gewend zijn aan dit soort vrolijkheid, dat wil zeggen, niet afgeleerd, als ik me niet vergis, en bij alle gelegenheden voor het absurde, de kosten om blij te zijn, en in het geheel van het leven, van een Democritus. En hoewel, met het oog op de bijzondere kwaliteit van uw oordeel, verschilden in mening, wijd en zijd, door de gewone mensen zijn gewend aan, zodat uw ongelooflijke vriendelijkheid en zoetheid van facilitateque, met alle man van alle uren, en je bent in staat om, en je verheugen. Dit is dan, voordrachten, niet alleen ben bereid zijn te nemen, als het ware mnemóstonon [= Mnemosynon] van uw partner, maar ook tevreden zijn met het onderhoud van bijvoorbeeld gewijd aan u, en nu ben je niet langer mijn stem. Maar ze konden niet worden willen wat vitilitigatores, die hen belasterd en ten tweede dat deze speeltjes zijn lichter dan kan goddelijk geworden, en deels meer bijten dan als christen, eens met nederigheid en de Zoon: en schreeuwt dat, na een oude Comoediam, of een andere Lucian, en grauw, en alles. Maar degenen die het argument, de Levieten, en die van het heden, stoot hij ,, dat ik niet om een ​​voorbeeld van deze theorie van mij zijn, maar dezelfde [fol. A3] had al een grote auteurs geschat; toen hij speelde in de voorkant van zoveel eeuwen Batrachomyomachian Homerus, Vergilius, een mug, en moretum Ovidius. Toen de hij lof Busiriden Polycrates, en gebruik dit beval hen Isocrates, Glauco, onrechtvaardigheid, en de quartaire koorts Phavorinus, kaalheid, de fly & parasitaire Lucian. Bij Seneca Claudius 'heiligverklaringen. Met de dialoog tussen Ulysses en Gryllus, Plutarch en Lucian en Apuleius, de ezel, en ik weet niet wie Grunnii Corocottae biggen Testament, wiens & Jerome maketh vermelden van het Goddelijke. Daarom, als u dat nodig achten, in de tussentijd in het belang van het schaakspel dat maakte het beschamend om, of als ze liever zien, reed naar een riet lang. * Om welke mogelijke reden is er voor onrecht, hij en al het doel van zijn leven, hun spel kan toegeven, met het oog op het gebruik van de studies niemand helemaal toe, vooral als een kleinigheid serieuze bewegingen die ze maken, sport, en dus moeten worden behandeld, en dit is het aanzienlijk meer voedsel te duren, heeft verwijzing naar de lezer, is niet helemaal dom neus, vervolgens door de sobere soort van bepaalde en de prachtige argumenten? Zo is er een man voor een lange tijd, patches van retoriek, of filosofie, lof, en de andere een beschrijving van de lof van een aantal van de leider, en één is verhuizen naar de oorlog tegen de Turken, een ander moedigt hem, die de toekomst voorspelt, en de andere nieuwe vormen van wol geit: weinig vragen. Wat [sol. A3v] niets is onbeduidend dan een opeenvolging van inactiviteit te verwerken, dus er is niet waarschijnlijk, dan om zo te discours van speelgoed, als niets minder dan je lijkt te zijn hen bedoeld. Zoals bij mezelf, inderdaad, van de andere zijn de. Hoewel, ik heb geen gebrek zelf dan de vlakte, is dat dwaasheid geprezen, maar niet in het algemeen voor de dwaas. Maar om te spreken van bijten wreed op het antwoord op het, zijn altijd te worden begiftigd met de vrijheid van de mannen mochten worden opgenomen in het leven van de voorkomende fouten van de mensheid, reflecties op straffeloosheid, mits zij niet lopen in losbandigheid. De meer bewonder de tender oren van de geneugten van het, dat is niets nu dat kan weg met plechtige titels. Bij sommige zo preposterously religieuze die u kunt zien, zodat zelfs de diepste in Christus, zullen ze eerder verdragen verwijten, dan horen de paus, of de keizer, te worden bestrooid met de geringste grap, vooral als het iets ta achphita deze onderwerpen. Overwegende dat hij dat zo belast het leven van mannen, * dat niemand in het bijzonder, ik bid u, of het nu om te bijten, zo lijkt het, of liever om te onderwijzen en vermanen? Anders, ik bid u, zo veel als ik belasting mezelf? Trouwens, hij die dan niet de klasse van de mannen geeft is geen mens, lijkt boos met alle ondeugden te zijn. Daarom, als iemand zou moeten zijn, die noemt zichzelf verwond zal zeggen dat hij is ofwel zijn schuld, of angst. Divus droeg in deze soort met meer vrijheid en grotere [fol. A4R] Hieronymus, soms niet sparen mannen zeer naam. We onthouden over het geheel, maar alleen die van de namen die worden gebruikt, dus in aanvulling op de stijl die we nu ervaren, dat het begrip lezer gemakkelijk zal opvatten, we hebben het genoegen van meer dan een hapje voor de oorlog. Noch heb ik het voorbeeld van Juvenal, dat vergeten de pomp zijn begonnen op elk gewenst moment, en je dingen eerder belachelijk dan oneerlijk. Dan, als er iemand is die, noch ontevreden, ze kunnen in ieder geval niet vergeten dat, van de prachtige om de schuld hem dwaasheid: welke te spreken, wij niet, dienen de persoon die hij was geworden. Maar waarom ik zeg u dit, de beschermheilige van zo speciaal en te behandelen is het niet de beste, best, maar je kan handhaven? Afscheid Meer, sterven om lief te verdedigen. Uit het land. The Ides of juni. [An. 1507].