Cum saepe multa, tum memini domi in

Cum saepe multa, tum memini domi in hemicyclio sedentem, ut solebat, cum et ego essem una et pauci admodum familiares, in eum sermonem illum incidere qui tum forte multis erat in ore. Meministi enim profecto, Attice, et eo magis, quod P. Sulpicio utebare multum, cum is tribunus plebis capitali odio a Q. Pompeio, qui tum erat consul, dissideret, quocum coniunctissime et amantissime vixerat, quanta esset hominum vel admiratio vel querella. Quam ob rem id primum videamus, si placet, quatenus amor in amicitia progredi debeat. Numne, si Coriolanus habuit amicos, ferre contra patriam arma illi cum Coriolano debuerunt? num Vecellinum amici regnum adpetentem, num Maelium debuerunt iuvare? Metuentes igitur idem latrones Lycaoniam magna parte campestrem cum se inpares nostris fore congressione stataria documentis frequentibus scirent, tramitibus deviis petivere Pamphyliam diu quidem intactam sed timore populationum et caedium, milite per omnia diffuso propinqua, magnis undique praesidiis conmunitam.

Resultaten (Nederlands) 1:

Wanneer veel andere gelegenheden, ik herinner me zittend op een halfronde tuin thuis, volgens zijn gewoonte was, toen ik bij een en de weinige intieme vrienden, en ik ben, in een discours over een onderwerp dat, zoals gebeurd is bij de lippen van veel mensen. Je moet niet vergeten, Atticus, en des te meer, waren zeer intiem met Publius Sulpicius, volkstribuun, terwijl hij een dodelijke vete van Quintus Pompeius, de consul, die in die tijd was er een ruzie, zoals hij intimiteit en affectie, of bewondering had geleefd voor een man, of wat was de klacht. Om deze reden, laten we eerst, zo u wilt, hoe ver genegenheid moet om verder te gaan in vriendschap. Als Coriolanus had vrienden, om de wapens tegen hun land met Coriolanus dragen? of Vecellinus vrienden koninklijke of Maelius moeten helpen? Gij, die hetzelfde vrezen daarom zou de ontmoeting met de rovers van onze winkel van Lykaonië, een oneven aantal documenten van een groot deel van de vlakte, met de frequentie dat zij zich zouden weten, om ongeschonden te bewaren, inderdaad, voor een lange tijd, maar de angst voor overvallen en paden in Pamfylië slachten, werden de soldaten verspreid over de wijk, gedwongen door de bewakers aan alle kanten, evenals zijn.