Caesar, necessariis rebus imperatis

Caesar, necessariis rebus imperatis, ad cohortandos milites, quam in partem fors obtulit, decucurrit et ad legionem decimam devenit. Milites non longiore oratione est cohortatus, quam uti suae pristinae virtutis memoriam retinerent neu perturbarentur animo hostiumque impetum fortiter sustinerent. Quod non longius hostes aberant quam quo telum adigi posset, proelii committendi signum dedit. Atque in alteram partem item cohortandi causa profectus pugnantibus occurrit. Temporis tanta fuit exiguitas hostiumque tam paratus ad dimicandum animus, ut non modo ad insignia accommodanda, sed etiam ad galeas induendas scutisque tegimenta detrahenda tempus defuerit. Quam quique ab opere in partem casu devenit quaeque signa prima conspexit, ad haec constitit, ne in quaerendis suis pugnandi tempus dimitteret.

Resultaten (Nederlands) 1:

Caesar, de nodige bevelen hebben gegeven, haastte zich om de soldaten aan te moedigen, en in het kwartaal fortuin droeg hem, te animeren en de tiende legioen. Sprak de bijeenkomst in de troepen was niet langer aangemoedigd zijn troepen, dan gebruiken om de herinnering aan hun oude moed behouden, en dapper om de aanval van de vijand te weerstaan ​​en niet gestoord worden door de geest. Dat het niet verder van hen dan de afstand waarop een dart kunnen worden uitgebracht, gaf hij het signaal voor de aanvang van de strijd. En aan de andere kant van het item dat moet worden aangemoedigd voor de bevordering van de strijders met hen. En zo bepaald was de geest van de vijand te vechten, zo groot was de kortheid van de tijd, om niet alleen aan de militaire insignes, maar ook voor het aantrekken van de helmen en schilden en de bekleding van de tijd was te ontbreken. Hoe en die toevallig kwam van de werkzaamheden op het gedeelte van de eerste symptomen getoond door de eerste zaag, deze hij stond, opdat op zoek naar zijn eigen tijd te vechten.