hunc ego te, Euryale, aspicio? tune

hunc ego te, Euryale, aspicio? tune ille senectae
sera meae requies, potuisti linquere solam,
crudelis? nec te sub tanta pericula missum
adfari extremum miserae data copia matri?
heu, terra ignota canibus data praeda Latinis 485
alitibusque iaces! nec te tua funere mater
produxi pressive oculos aut vulnera lavi,
veste tegens tibi quam noctes festina diesque
urgebam, et tela curas solabar anilis.
quo sequar? aut quae nunc artus avulsaque membra 490
et funus lacerum tellus habet? hoc mihi de te,
nate, refers? hoc sum terraque marique secuta?
figite me, si qua est pietas, in me omnia tela
conicite, o Rutuli, me primam absumite ferro;
aut tu, magne pater divum, miserere, tuoque 495
invisum hoc detrude caput sub Tartara telo,
quando aliter nequeo crudelem abrumpere vitam.'

Resultaten (Nederlands) 1:

dat ik u zie, Euryale, kijk ik naar? Bent u de man van de ouderdom
te laat, naar mijn opluchting, heeft hij in staat om me met rust te laten, is
wreed? zet het niet onder de naar de gevaren van een dergelijke
arm schepsel in de gelegenheid gesteld om de punt te spreken van zijn moeder?
helaas, een vreemd land, gezien als prooi aan de honden 485
en de vogels zijn niet meer! begrafenis van je moeder, en ik heb er
geen, ik heb de wonden van uw ogen gebracht, of gewassen,
kleding die de nacht bedekt, haast u, en de dag voor u als het
is druk op, en hun wapens en de zorgen van mijn smarten, van oude vrouwen.
die ik zal volgen? of 490 die nu lid zijn van gescheurde ledematen
en begeleiden van de uitvoering van delen van de aarde? is dit voor mij van u,
mijn zoon, begon? gevolgd door land en zee dat Ik ben?
Pierce mij, als er een gevoel, op mij al de brandende
pijlen, O Rutulians, me eerst met uw ijzer,
of weer, gij, de grote Vader van de Goden, ontferm U over, begeleid en 495
naar de hel dit hatelijk met de pijl,
als ik kan niet anders wreed om zijn leven te verkorten. "