[29] itaque illa duo, morbus et aeg

[29] itaque illa duo, morbus et aegrotatio, ex totius valetudinis corporis conquassatione et perturbatione gignuntur, vitium autem integra valetudine ipsum ex se cernitur. sed in animo tantum modo cogitatione possumus morbum ab aegrotatione seiungere, vitiositas autem est habitus aut adfectio in tota vita inconstans et a se ipsa dissentiens. ita fit, ut in altera corruptione opinionum morbus efficiatur et aegrotatio, in altera inconstantia et repugnantia. non enim omne vitium paris habet dissensiones,1 ut eorum, qui non longe a sapientia absunt, adfectio est illa quidem discrepans sibi ipsa, dum est insipiens, sed non distorta nec prava. morbi autem et aegrotationes2 partes sunt vitiositatis, sed perturbationes sintne eiusdem partes, quaestio est.

Resultaten (Nederlands) 1:

[29] dan ook deze twee ziekten en kwalen, hersenschudding en verstoring van de totale gezondheid van het lichaam, maar bankschroef zichzelf gezondheid gezien. maar in de geest het is alleen gedacht dat we de ziekte kan scheiden van ziekte theoretisch, een onvolkomenheid is een gewoonte, of vervreemding die gedurende het hele leven inconsistent en niet in harmonie met zichzelf. Dit is het geval, zoals in een verdraaiing van de opvattingen resultaat ziekten en kwalen, in het andere verwarring en incompatibiliteit. niet elke fout gaat gelijk gebrek aan harmonie, zodat hun 1, die niet ver van de wijsheid van afwezige, de voorwaarde is dat inderdaad verschilden maar voor zich zelf, zolang hij is een dwaas, maar geen vervorming of volslagen verkeerd geslacht. Maar ziekten en aegrotationes2 zijn wreed, maar of verstoringen van de onderdelen daarvan, is de vraag.