Placuit egredi in litus et ex proxi

Placuit egredi in litus et ex proximo adspicere num quid mare iam permitteret; quod autem vastum et adversum permanebat. Ibi super abiectum minteum recubans, semel atque iterum frigidam aquam poposcit haustique. Deinde flammae flammarumque praenuntius odor sulfuris alios in fugam vertunt, excitant illum. Nixus servulius duobus surrexit, et statim concidit. Ut ego opinor, densa caligo clauserat pulmones, qui illi natura invalidi et angusti et frequenter aestuantes erant. Ubi dies redditus, corpus inventum integrum, illaesum cinereque opertum. Habitus corporis quiescenti quam vita functo similior.

Resultaten (Nederlands) 1:

Ik besloot om uit te gaan om te zien of hij heeft geen van de dichtstbijzijnde kust en de zee is nu in de vergunning; en wat is, en de voortdurende afval. Daar, liggend op de abjecte minteum wederom geëist haustique koud water. Draai vervolgens de anderen op de vlucht van een vlam van vuur en de geur van zwavel, die hem boeit. De inspanningen van de twee knechten stonden op, en meteen ingestort. Ik ben als jij, denk ik, is er totale duisternis hadden de longen gesloten, die vaak van dien aard waren wordt ontzenuwd door een smalle, vol van verlangen naar hen. Toen de dag van de huur, zijn lichaam werd gevonden de perfecte man, een smetteloze cinereque gedekt. Meer als de verhouding van het lichaam in rust is, dan dit leven.