onachtzaam jeugd vluchtende slaat het ondiepe water met roeispanen,
met achterlating van loze beloften aan de winderige storm.
Hij was ver weg van het zeewier met droevige oogjes,
als steenachtige als een standbeeld van een Maenad, horloges, helaas,
horloges en grote golven van zorgen,
niet een kroon op de top van het gele behoud van de delicate,
niet dreef mode, in
zijn gladde strophio niet in haar tepels gebonden,
Wordt vertaald, even geduld aub..