Ecce quam sit tibi dulce Rubens os, quam Sint tibi candida lumina tua. Vox tua dulcis labia tua sunt mollia. O mea lux et corculum, fac me solum tibi fieris ponsum. Veni in hortulum.
Kijk, wat een zoete Rubens mond, hoe u en uw witte lichten. De stem van uw stem is zoet, je eigen lippen zijn zacht. O mijn licht, en lieverd, ben je gewoon me te zijn en het werd geopenbaard. Ik kwam in de tuin.